[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Bismarckprzezywa Koburgów stajnią rozpłodową Europy , jakby przeczuwał, że syn tej młodej pary -odziedziczywszy porywczy temperament i władcze maniery swojej babki - przyspieszy kres erywłasnej potęgi.Pod wpływem tych odgłosów dezaprobaty z różnych stron entuzjazm Wiktorii szybko opada. Nie podoba mi się myśl, że nasze dziecko będzie w Berlinie. Jeszcze bardziej oburza się, gdy rodzice przyszłego pana młodego żądają, żeby zgodnie z tradycjąślub odbył się w Niemczech.Wiktoria pisze: Jakiekolwiek są zwyczaje pruskich księżniczek, nie co dzień poślubia się córkę królowejAnglii .Berlin ustępuje.Albert upiera się przy tym małżeństwie, wbrew eksplozjom nagromadzonychzapasów łatwopalnych materiałów .Wiktoria sprzeciwia się małżeństwu córki teraz już nie tylkodlatego, że chodzi o Hohenzollernów.Opowiada się przeciw małżeństwu w ogóle, chociaż w swoimdzienniku nadal rozpływa się na temat szczęścia, jakie znajduje we własnym pożyciu małżeńskim.Wdzień siedemnastych urodzin swojej córki pisze: Ostatnie szczęśliwe urodziny naszej biednej, drogiej Vicky.małżeństwo przynosi zmartwienia,niebezpieczeństwa i próby .Tymczasem ojciec rygorystycznie przygotowuje Vicky do wyznaczonej jej roli nawrócenia Prusna konstytucjonalizm.Albert poświęca każdą wolną chwilę - choć miewa ich niewiele - nainstruowanie jej w różnych przedmiotach, włącznie z historią starożytnego Rzymu.Fritz w ciągutrzyletniego okresu narzeczeństwa często przesiaduje w Anglii, ale nie zdradza oznak porzucenianiekonstytucyjnych poglądów pruskiego dworu ani zerwania przyjazni z Rosją.Ale bynajmniej niejest niezadowolony, kiedy Albert-Wiktoria wymuszą na niechętnym parlamencie posag w wysokości40 000 funtów szterlingów i 8000 rocznych apanaży.Ma wszelkie powody do zadowolenia.Natomiast daleko do zadowolenia przegłosowanym radykałom.Dlaczego angielski podatnik ma łożyćna utrzymanie pruskiego dworu? Jeśli Albert-Wiktoria chcą, żeby ich córka dysponowała własnymipieniędzmi i mogła kupić męża i rangę, niech sami się wykosztują.Czego jak czego, ale pieniędzy imnie brak.Przygotowania do zaślubin córki nie przyczyniają się do większej harmonii w domowym pożyciukrólowej i księcia małżonka.Wiktoria jak zawsze, rozpływa się nad najdroższym Albertem , a onzarozumiale zapewnia, że jego miłość i sympatia są nieskończone i niewyczerpane .Ale kłótnie sięmnożą - Wiktoria jest w dziewiątej ciąży, a Albert coraz bardziej znużony ciężarem obowiązków,które sam na siebie nałożył.Wiktoria się skarży, że Albert ma zwyczaj łajać ją w obecności dzieci. Albert odpowiada, że gdyby Wiktoria spróbowała się opanować i nie wpadała w złość, żadnełajanie nie byłoby potrzebne.W otoczeniu królowej wyraża się obawy, czy te nieustanne ciąże nie wyczerpią jej sił i zdrowia.Lekarz królewski oznajmia, że więcej obawia się o stan umysłowy niż o zdrowie .Nie po razpierwszy pojawia się nad Wiktorią widmo jej obłąkanego dziada.W tym samym czasie Florencja Nightingale, odrzuciwszy ordery, wyróżnienia i admirację, którąchciano ją otoczyć po powrocie z Krymu, prowadzi osobistą, zaciętą i pełną goryczy wojnę przeciwstrupieszałym urzędnikom w ministerstwie wojny.I ostatecznie dochodzi do powołania KrólewskiejKomfiisji do Spraw Zdrowia w Wojsku.Tej komisji Florencja była na-tchnieniem, duchemożywiającym, siłą napędową, a zarazem matką każdego pomysłu, który na jej posiedzeniachopracowano.W kwietniu 1857 roku Wiktoria wydaje na świat swoje dziewiąte i ostatnie dziecko, księżniczkęBeatrycze.Oznaką różnicy między warunkami życia rodziny królewskiej a ich poddanych może byćfaJkt, że gdy śmiertelność wśród dzieci w Anglii jest jeszcze wciąż bardzo wysoka (154 na 1000,wyłączając martwe porody i niemowlęta, które umierają podczas porodu), para królewska wydała naświat dziewięcioro dzieci, nie utraciwszy żadnego i żadne z nich nie zmarło wcześniej, jak w wiekulat: trzydziestu jeden (książę Leopold) i trzydziestu pięciu (księżniczka Alicja); oboje zresztą wchwili śmierci mieli już własne rodziny i żyli na kontynencie.Przeciętna długość życia pozostałychsiedmiorga wyniesie 75 lat, a dwoje z nich przeżyje dziewięćdziesiątą rocznicę urodzin.W Angliidziewiętnastego wieku przeciętna długość życia wynosi około 45 lat.Wytrwałość i takt FlorencjiNightingale doprowadzą do dokładnego poinformawania królowej i księcia małżonka orozpaczliwym stanie opieki lekarskiej i pielęgniarskiej, zarówno w szpitalach cywilnych, jak iwojskowych.Jej świetne osiągnięcia obudziły sumienia i zyskały dla niej poparcie pary królewskiej.Ale ci, którzy krok po kroku rozwijają organizacje związków zawodowych i ideologięsocjalistyczną, nie wywarli przychylnego wrażenia w pałacu buckinghamskim.Związkowców isocjalistów zrównuje się z buntowniczymi republikanami - a któryż suweren odniesie się do nichłaskawie? I Albert, i Wiktoria są jawnymi przeciwnikami demokracji.A jeśli chodzi o położenienajbiedniejszych spośród ich poddanych, to dwór stara się zawsze odgrodzić od nieprzyjemnychwidoków i nieprzyjemnej informacji.Królewska para nie wie właściwie nic o życiu masspołecznych poniżej wyższych warstw klasy średniej, to znaczy wyższych urzędników państwowych,ludzi interesu, sędziów, prawników, wybitnych lekarzy, uczonych.A chociaż wiedzą o nieszczęsnej doli Irlandczyków, nie pobudzi ich to do wielkich wysiłków narzecz poprawienia sytuacji w tym kraju.Ale w roku 1857 zrywają się do rozpaczliwego buntu ludy,zamieszkujące ziemie między Gangesem a Jumną.Ostatnią iskrą, która doprowadziła do wybuchu,było zarządzenie, zmuszające żołnierzy-krajowców w szeregach armii brytyjskiej do używanianabojów smarowanych wołowym łojem
[ Pobierz całość w formacie PDF ]