[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Warto, abyśmy zdawali sobie sprawę z tego, jak wiele trzeba zapłacić za wkraczanie na błędnedrogi.Gdy ktoś mówi: "otrzymałem takie dobre wiadomości.utwierdzono mnie w wierze.wyciągnięto mnie z rozpaczy., wtedy myślę o przypowieści o bogaczu i Łazarzu, iprzypominam.sobie to charakterystyczne zdanie zamykające przypowieść.Gdy.bogacz(naprawdę zaczął się troszczyć o swoich bliskich) poprosił Abrahama o posłanie Łazarza abyprzestrzegł przed karą wieczną jego braci – wynika z tego, Ŝe oni tak Ŝyli, jakby znajdowali sięna drodze prowadzącej do osiągnięcia tego samego celu – wówczas Abraham powiedział:"Mają MojŜesza i Proroków niechŜe ich słuchają".Na to bogacz odrzekł: "Nie, ojczeAbrahamie, lecz gdyby kto z umarłych poszedł do nich."Abraham odpowiedział: "Jeśli MojŜesza i Proroków nie słuchają, to choćby kto z umarłychpowstał, nie uwierzą" (Łk 16,27-31).Kto nie słucha Słowa BoŜego i nauczania Kościoła, tenniech się nie łudzi, Ŝe odnajdzie prawdę, zagłębiając się w spirytyzmie, w jakiejkolwiek formiebyłby on praktykowany.To, Ŝe spirytyzm jest tak bardzo rozpowszechniony, wynika równieŜ z braku informacji czyraczej z dezinformacji.Ludzie nie wiedzą, czym to zjawisko jest, jaka jest jego istota i jakieryzyko wiąŜe się z jego praktykowaniem.Oprócz tego trzeba teŜ powiedzieć o zaistnieniupewnej pustki w wierze, którą człowiek - jak to zawsze bywa – stara się zapełnić jakąś formązabobonu.Środki zaradcze stosowane przeciwko tej pladze są te same, które wymieniłem,mówiąc o okultyzmie w ogólności.Mimo wszystko powtórzę jeszcze raz i wcale nie sądzę, Ŝebędzie to strata czasu.1.Potrzebne jest nauczanie religii, nowa ewangelizacja, poznanie praw BoŜych.JeŜeli człowiekulega swoim kaprysom, nieuniknione jest, Ŝe wtedy popełnia błędy, za które słono płaci, takŜew tym Ŝyciu.Jeśli natomiast człowiek idzie za prawem Pańskim, zyskuje obronę przed złemalbo przynajmniej przed wieloma jego formami (szczególnie przed tym złem, w które sami sięwpędzamy).452.Potrzebna jest właściwa informacja, przede wszystkim ze strony księŜy, wychowawców,rodziców.Wielu młodych pada ofiarą błędu, uczestnicząc w seansach spirytystycznych, tylkodlatego, Ŝe nie zostali ostrzeŜeni przez starszych, którzy wiedzieli, co robią, ale nie sądzili, Ŝejest to działanie skierowane przeciwko BoŜemu prawu i niesie ze sobą powaŜneniebezpieczeństwo.Trzeba samemu posiadać wiedzę, aby móc pouczać innych.3.Gotowość wysłuchiwania osób, prowadzenia z nimi dialogu, wysłuchiwania ich problemów itego, w jaki sposób same sobie z nimi radzą.Miłość jest królową chrześcijańskich cnót;czynienie miłości przez prawdę, czyli nauczanie prawdy, jest moŜe najwaŜniejszą i najpilniejsząformą chrześcijańskiej miłości.EGZORCYSTA ROZMAWIA Z PSYCHIATRAMIJak odróŜnić chorobę psychiczną od choroby pochodzącej od złego ducha? Jak rozpoznać, czypacjent potrzebuje modlitw egzorcysty, czy teŜ leczenia psychiatrycznego? Są to podstawowepytania, z których rodzi się niepewność i niedowiarstwo.Nie ma wątpliwości, Ŝe w ostatnichlatach psychiatria, psychologia i psychoanaliza poczyniły tak wielkie postępy, Ŝe wielu księŜystaje się niedowiarkami jeŜeli chodzi o nadzwyczajną działalność złego ducha i skutecznośćstosowania egzorcyzmów.Sądzą bowiem, Ŝe tego typu problemy moŜna rozwiązać na drodzeleczenia psychiatrycznego.Z drugiej strony sami psychiatrzy stają się niejednokrotnie bezradniwobec tych problemów, które nie mieszczą się w granicach ich wiedzy lub które wydają się byćnierozwiązywalnymi, a które - jak to niektórzy mają okazję się o tym przekonać - sąrozwiązywane przez egzorcystę.W kaŜdym razie, mamy tu do czynienia z rzeczywistą trudnością i uzasadnioną wątpliwością.Największą trudnością dla egzorcysty w szczególnie skrajnych przypadkach jest postawieniewłaściwej diagnozy.Chętnie zgodziłem się na wygłoszenie referatu i udział w dyskusji, któramiała miejsce w Rzymie 26 kwietnia 1993 roku, zorganizowanej z inicjatywy psychiatry,doktora Alessandro Tamino, który wiele razy asystował mi w przeprowadzaniu egzorcyzmów.MoŜliwość wystąpienia wobec grona słuchaczy, którzy posiadali odpowiednie kwalifikacje napoziomie akademickim, miało dla mnie wielkie znaczenie.DuŜą wagę przywiązywałem dooddźwięku, jaki wywoła moje wystąpienie, ale przede wszystkim zainteresowały mnie pytania iobiekcje zgłaszane przez słuchaczy.Samo spotkanie odbyło się w klinice psychiatrycznej Uniwersytetu Rzymskiego, mającejsiedzibę w TorVerga tam, gdzie swą działalność prowadzi Włoskie Towarzystwo PsychiatriiTranskulturalnej.Sam temat ewidentnie wzbudził duŜe zainteresowanie, skoro w dyskusji brałoudział ponad 40 uczestników, wśród których znaleźli się: prof.Antonino Iarla, dyrektor szpitalapsychiatrycznego Santa Maria di Pieta w Rzymie; prof.Sergio Mellina, ordynatori psychiatra Centrum Higieny Umysłowej na USL ROMA; doktor Maria Illena Marozza, doktorAffonso Troisi i doktor Ilarco Zanasi.Ponadto byli obecni naukowcy z wydziału psychiatriiUniwersytetu Badań Naukowych w Rzymie -Tor Vergata oraz prof.Luigi A versa, psychiatra iprzewodniczący Włoskiego Ośrodka Psychologii Analitycznej.Nie ukrywałem swoich obaw,związanych z moją zdolnością rozumienia stawianych mi pytań, jeŜeli byłyby sformułowane zapomocą pojęć medycznych (miałbym powaŜne problemy z udzieleniem odpowiedzi).46Dlatego poprosiłem, aby asystował mi doktor Stefano Feracuri, asystent wydziału naukpsychiatrycznych i medycyny psychologicznej z Uniwersytetu La Sapienza, który kilka razy byłobecny przy wykonywaniu egzorcyzmów.Dodam jeszcze, Ŝe 12 kwietnia 1995 roku zostałem zaproszony na konferencję związaną z tymsamym tematem, która została połączona z dyskusją zorganizowaną przez USL ROMA E, przywspółpracy z Kursem Prewencji Wydziału Zdrowia Psychicznego.TakŜe i w tym przypadkuspotkałem się z Ŝywym zainteresowaniem słuchaczy
[ Pobierz całość w formacie PDF ]