[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Narazie uznali, że najlepszą strategią będzie pozwolić, by obie strony wykrwawiły się we wzajemnej rzezi, ioszczędzać siły na decydujący moment.Wydawało się, że taka chwila nadeszła właśnie wtedy, gdy Atlantydzi doczekali się kontrataku Trojan.Oddział rydwanów z Ilionu przedarł się przez linię nieprzyjaciela i zaatakował grecką flotę.Wiele okrętówstanęło w płomieniach; Mykeńczycy zostali zepchnięci do morza, lecz wkrótce rozpoczęli desperackąkontrofensywę, w wyniku której Trojanie ponieśli ciężkie straty i musieli się salwować ucieczką za murymiasta.Wprawdzie nie udało się im zrealizować celu tej operacji - odciąć wojsk nieprzyjaciela na brzegu odzaopatrzenia - lecz Grecy byli wstrząśnięci tym, jak niewiele dzieliło ich od unicestwienia w bitwie o okręty.Wykorzystując ich osłabienie i zmęczenie walką, Atlantydzi niespodziewanie zaatakowali, z ogromnąszybkością wbijając się w Unię mykeńskich okrętów w tych miejscach, gdzie była ona najsłabsza.Operacjazakończyła się sukcesem i Ludy Morza bezpiecznie wylądowały na wybrzeżu Anatolii.Cała armia - 10 000żołnierzy - zeszła na brzeg ku dzikiej radości lidyjskich sojuszników.16 Wojskami dowodził Memnon - wysoki i krzepki jak inni Atlantydzi, do tego stopnia słynący z potężnejpostury, że greckie mity wspominają ich jako tytanów .W dziele Posthomerica Memnon został opisanyjako król Etiopii, którą w czasach przedklasycznych i na początku epoki klasycznej kojarzono z atlantyckimwybrzeżem północnej Afryki, a także ogólnie z terytoriami Atlantydów.Dopiero setki lat pózniej nazwąEtiopia zaczęto określać ziemie leżące na południe od Egiptu (patrz Zagłada Atlantydy).W PrzemianachOwidiusza (księga 4) możemy przeczytać o księżniczce Andromedzie, która była przykuta do wysokiegonadmorskiego klifu w Etiopii, co nie mogłoby mieć miejsca w Etiopii, jaką znamy dzisiaj.Inne elementytego mitu nie tylko wyraznie określają oceaniczną granicę Etiopii, ale zawierają wyraznie Atlantydzkiemotywy.Andromeda była prawnuczką Posejdona, stwórcy Atlantydy.Bóg ten zesłał na morskie wybrzeżeEtiopii potwora, którego Owidiusz nazywa wulkanicznym , co przywodzi na myśl fale tsunami wywołaneprzez aktywność góry Atlas.Inny rzymski uczony, Pliniusz Starszy, twierdzi, że Etiopia była początkowonazywana Atlantią.Sam Memnon mówi o swoim wczesnym dzieciństwie: Liliom podobne Hesperydywychowały mnie nad nurtem Oceanu .Hesperydy były Atlantydami, córkami Atlasa, trudniącymi siępilnowaniem złotej jabłoni rosnącej pośrodku jego wyspiarskiego królestwa.Fakt, iż Memnon został przeznie wychowany, wskazuje, że był on w rzeczywistości królem, potomkiem królewskiego rodu Atlantydy.Pośmierci opłakiwały go inne Atlantydy - Plejady - córki Atlasa i bogini morza Plejone.Pod względem politycznym i militarnym Memnon był idealnym przywódcą.Jego matka Eos (Jutrzenka)urodziła go na Atlantydzie, a jego ojciec Titonos należał do trojańskiej rodziny królewskiej; takiepochodzenie zapewniało mu gotowość do współpracy zarówno ze strony Atlantydów, jak i Trojan.Jegożołnierze, wchodzący w skład specjalnej armii zwanej Memnonidami, nosili charakterystyczne pancerzeozdobione wizerunkiem czarnego kruka, ptaka Kronosa -Tytana kojarzonego z Oceanem Atlantyckim.Jeszcze w czasach rzymskich Atlantyk był nazywany Chronos Maris - Morzem Kronosa.Emblemat krukabył symbolem dumnego pochodzenia żołnierzy, ich jedności i oddania wodzowi.Memnon skierował ich na północ, przez lidyjską granicę, wzdłuż wybrzeża Anatolii - na odsieczIlionowi.Na ich drodze stanęła zbrojna grupa Solymów, greckich sojuszników, których zadaniem byłowłaśnie zatrzymanie wojsk przychodzących z pomocą trojańskiej stolicy.Memnonidzi przypuścilibłyskawiczny atak, który rozdzielił na dwie części linię nieprzyjaciela.Zrodek linii załamał się niemalnatychmiast.Atlantydzi okrążyli zaskoczonego przeciwnika z dwóch stron w starannie skoordynowanymmanewrze, sam Memnon natomiast pozostał w centrum.Pierwsza księga Małej Iliady Kwintusa ze Smyrnyopisuje, jak zabił własnymi rękoma wielką armię dokuczliwych Solymów .Nie ocalał żaden z nich.Szybkość i skala ich porażki zszokowała pozostałych Greków, którzy pierzchnęli przed nadciągającymi wkierunku Ilionu Memnonidami.Wojska Memnona dotarły w samą porę
[ Pobierz całość w formacie PDF ]