[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Tascela chwyciła w garść jej złote włosy i odchyliwszy głowę Aquilonki obojętniepatrzyła w jej twarz.Ale lśnienie jej ciemnych oczu nie było obojętne.- Spotka cię wielki zaszczyt - rzekła.- Zostałaś wybrana, by przywrócić Tascelimłodość.Och, dziwi cię to! Wiem, \
e młody jest mój wygląd, ale przez me \
yły pełznie ospałychłód nadciągającej starości, którego doświadczałam ju\
po tysiąckroć.Jestem stara, tak stara,\
e nie pamiętam swego dzieciństwa.Ale byłam kiedyś młodą dziewczyną i kochał mnie kapłanze Stygii, i dał mi sekret nieśmiertelności i młodości wiecznej.Potem umarł, pono struty.Alem\
yła w mym pałacu nad Jeziorem Zuad i omijały mnie lata.I w końcu jął mnie po\
ądać królStygii, a mój lud wzniecił bunt i przywiódł mnie w te strony.Olmec zwie mnie księ\
niczką,alem nie jest z królewskiej krwi.Czymś więcej jestem ni\
ksiÄ™\
niczką - jestem Tascelą, którejmłodość twa własna pyszną młodość przywróci!Język Valerii przysechł do podniebienia.Wyczuwała tu tajemnicę mroczniejszą ni\
najstraszniejsze zwyrodnienie, jakiego się mogła spodziewać.Wiedz
ma rozwiązała dłonie Aquilonki i postawiła ją na nogi.Nie lęk przed przemo\
nąsiłą, drzemiącą w członkach księ\
niczki, czynił z Valerii bezwolną, dr\
ącą ofiarę.Dokonały tego płonące, hipnotyczne, przera\
ajÄ…ce oczy Tasceli.7.TEN, KTÓRY NADCHODZI Z CIEMNOZ
CI- śebym tak został Kushytą!Conan patrzył na przykrępowanego do \
elaznego koła mę\
a.- Co, u diabła, na tym robisz?Niezrozumiałe dz
więki dobiegały zza knebla, szarpnął go tedy Conan, co wyrwało z ustwięz
nia ryk przera\
enia, czyn ów bowiem sprawił, \
e opadła w dół \
elazna kula i jęła niemaldotykać szerokiej piersi.- Na Seta, bądz
ostro\
ny! - błagał Olmec.- A to niby dlaczego? - spytał Conan.- Zali myślisz, \
e troskam się, jaki los cię spotka?Chciałbym jeno dość mieć czasu, \
eby tu pozostać i zobaczyć, jak ów kawał \
elaza flaki zciebie wyciska.Ale się spieszę.Gdzie Valeria?- Uwolnij mnie! - nalegał Olmec.- Wszystko ci powiem.- Najpierw gadaj.- Nigdy! - Masywne szczęki księcia zacisnęły się w wyrazie uporu.- Dobrze.- Conan rozsiadł się na pobliskiej ławie.- Sam ją znajdę po tym, jak z ciebiemiazga ostanie.Mniemam, \
e mógłbym rzecz ową przyspieszyć, tym oto czubkiem mieczakręcąc ci w uchu - dodał, wyciągając orę\
w kierunku głowy Olmeka.- Czekaj! - Słowa jęły płynąć wartkim strumieniem ze spopielałych warg więz
nia.-Tascela mi ją odebrała.Zawszem był jeno kukłą w jej rękach.- Tascela? - warknął Conan i splunął.- Plugawa.- Nie, nie! - wysapał Olmec.- Gorzej jest, ni\
myślisz.Tascela jest stara - kilkaset malat.Przedłu\
a swe \
ycie i przywraca młodość, czyniąc ofiarę z młodej, pięknej niewiasty.Jedento z powodów, dla których tak niewielu w klanie pozostało.Wyssie z Valerii esencję \
ycia irozkwitnie nową siłą i urodą.- Wrota są zaparte? - spytał Conan, próbując kciukiem ostrze swego miecza.- Tak! Ale wiem, jak się do Tecuhltli dostać.Tylko ja i Tascela znamy tę drogę, a onamyśli, \
em jest bezradny, ty zaś - ubity.Uwolnij mnie, a przysięgam, \
e pomogę uwolnićValerię! Bez mej pomocy nie dostaniesz się do Tecuhltli, bo choćbyś torturą wydarł mi sekret,to i tak nie potrafisz zeń skorzystać.Wypuść mnie! Podkradniemy się do Tasceli i zgładzimy ją,nim czary zdoła wezwać na pomoc - nim utkwi w nas wzrok.Starczy nó\
z tyłu ciśnięty.Dawnom ju\
powinien był takim ją ubić sposobem, alem się lękał, \
e bez jej pomocyulegniemy Kotalankom.I ona te\
potrzebowała mej pomocy: tylko dlatego pozwoliła mi \
yćtak długo.Teraz ju\
nie potrzebujemy się wzajem i jedno musi zginąć.Przysięgam, \
e gdyzgładzimy wiedz
mę, odejdziesz z Valerią w pokoju.Lud Tecuhltlów słuchać mnie będzie, gdyzginie Tascela.Conan pochylił się i przeciął powrozy wię\
ące księcia, ten zaś ostro\
nie wyśliznął sięspod wielkiej kuli i powstał na nogi, trzęsąc głową jak byk i mamrocząc przekleństwa, gdymacał swój skłuty skalp.Stojąc ramię przy ramieniu imponujący obraz pierwotnej siły tworzyliobaj mę\
owie.Olmec był równie rosły jak Conan, lubo cię\
szy; coś wszelako było w nimodra\
ającego, coś szatańskiego i potwornego, i korzystnie odbijał odeń Cymmeryjczyk swąostrą, zwartą twardością.Zrzucił był pokrwawione strzępy bluzy i stał w pełnej chwale swychwspaniałych mięśni.Ramiona, tak szerokie jak bary Tecuhltla, wyraz
niej przecie miałzarysowane, a potę\
na pierś kształtnym łukiem związana była ze smukłą, gibką talią, nic niemającą wspólnego z tęgim, topornym brzuchem Olmeca.Mógłby być wykutym w brązieposągiem pierwotnej siły.Jeśli Conan był postacią ze świtu ludzkości, to Olmec - pokracznym, posępnymkształtem z jej przedświtu [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

lunamigotliwa.htw.pl