[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Pomyłka! Przecieżgros tych pieniędzy pochodziło z kredytów a te w USA traktowane są już niemal jak długpubliczny.Zatem zapłaci solidarnie całe społeczeństwo w postaci inflacji.Jak mogło dojść dotakiej sytuacji, której nikt nie przewidział ( na polskiej stronie Instytutu Misesa znajduje się162Oficjalny kalkulator inflacji znajduje się na stronie rządowej : http://data.bls.gov Strona 94 z 129opracowanie, wskazujące że kryzys był jednak antycypowany )163.Według Austriakówproblem leży w naturze państwa, które zawsze stara się osiągnąć chwilowe korzyści , zupełnienie bacząc na długoterminowe konsekwencje swoich działań.Aparat państwowy szukapotwierdzenia swoich krótkowzrocznych działań wśród tych ekonomistów którzy zgonie zpowiedzeniem w długim okresie wszyscy będziemy martwi 164 szukają jedynie doraznychrozwiązań.Oto co na ten temat pisze Bastiat W sferze ekonomii, akt, zwyczaj, instytucja,ustawa pociąga za sobą nie tylko jeden skutek, ale cały szereg skutków.Spośród tychnastępstw jedynie pierwsze jest natychmiastowe; objawia się jednocześnie z jego przyczyną,widzimy je.Inne pojawiają się i przebiegają dopiero kolejno, nie widzimy ich; dobrze, jeśli jeprzewidujemy.Oto cała różnica pomiędzy złym a dobrym Ekonomistą: jeden obstaje przyefekcie widocznym, drugi bierze pod uwagę zarówno skutki, które widać, jak i te, które trzebaprzewidzieć.Różnica ta jest jednak kolosalna, ponieważ prawie zawsze dzieje się tak, że jeślinatychmiastowa konsekwencja jest korzystna, następstwa pózniejsze są fatalne, i vice versa.Stąd wynika, że zły Ekonomista dąży do nieznacznego doraznego dobra, po którym wprzyszłości nastąpi wielkie zło, natomiast prawdziwy ekonomista dąży do wielkiego dobra wprzyszłości, ryzykując małym złem terazniejszym. 165.Wygląda na to, że dorazny skutek wpostaci kilku lat sztucznej prosperity zapewnionych Amerykanom przez Fed właśnie zmieniasię w wielkie zło którego rozmiarów jeszcze nie ogarniamy.5.2.3 Dom dla każdego czyli banki pod presjąThomas Di Lorenzo , profesor Loyola College w Maryland , współpracownikInstytutu Misesa w Alabamie , w artykule Rozpad stworzonego przez rząd rynku kredytówsubprime 166 przedstawia kolejne klocki układanki które składają się na obraz Kryzysu któryznamy obecnie. Tysiące nie spłacanych kredytów typu subprime ( czyli na przykładudzielanych osobom o niskiej zdolności kredytowej ) oraz przejęć domów przez banki tobezpośredni rezultat trzydziestu lat polityki rządu, która zmuszała banki do udzielania złychkredytów ( bad debbts ) nie godnym zaufania pożyczkobiorcom.Polityka ta oparta jest naCommunity Reinvestments Act [ Akt o Reinwestowaniu w Lokalne Społeczności , przypisekwł.] ( w skrócie CRA), który zmusza banki do udzielania kredytów osobom o niskim163Opracowanie Instytutu Misesa , A nie mówiliśmy , www.mises.pl164J.%7łakowski, wywiad z Josephem Stiglitzem, Zrób to sam , polityka.onet.pl165F.Bastiat , Mały wybór pism - Klasyka Ekonomii Wolnorynkowej,tłum.Mariusz Wojtenko www.bastiat.pl(w budowie) , http://www.mises.pl/855166T.DiLorenzo , The Government-Created Subprime Mortgage Meltdown, www.lewrockwell.com tłum.własne Strona 95 z 129dochodzie (& ) czyli takich których nigdy nie udzieliłyby bazując wyłącznie na kryteriachekonomicznych.(& ) Za wprowadzeniem CRA w życie lobbowali skrajni lewicowcy, którzypopierali prezydenturę Cartera a w zamian za poparcie często otrzymywali rządowe granty iwsparcie w rodzaju CRA.Na wprowadzeniu aktu skorzystały rozmaite organizacjesąsiedzkie , które chwalą się, że dzięki wprowadzeniu CRA udzielono pożyczek na ponadbiliard dolarów - choć tak naprawdę nikt nie zna dokładnej skali zjawiska.Te organizacjesame bogacą się na udzielanych pożyczkach w sposób który można nazwać zalegalizowanymwyłudzeniem
[ Pobierz całość w formacie PDF ]