[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Uznaje się też metampsychozę i reinkarnację, przy czym większość uczonychkabalistów twierdzi, że reinkarnacja możliwa jest tylko z jednego ciała ludzkiego w drugie, mniejszośćprzypuszczają również w zwierzęta, nawet w rośliny614.Dodajmy egzystencję istot androginicznych,powstałych w planie boskim z połączenia się dusz siostrzanych, teorię obrazów astralnych, pierwotniaków iewokacji, dodajmy, że człowiek", podnosząc się tylko do planu astralnego (trans dzisiejszy) nabierał władzproroczych".Władza ta nie jest darem jakimś nadprzyrodzonym, lecz rozwijała się przez długotrwałe ipoważne praktyki".Praktyka kabały sięga daleko; leczenie z odległości i fotografia myśli615.Rzeczy mogą byćporuszane na odległość i bez dotykania.Wszyscy alchemicy są kabalistami.Kabała jest także rodzajem magii.604E 47.605Ea 24-28.606Ea 22, 23.607E 82.83, 93, 148.608Ea 44.609Ea 45.610Ea 55-57.611Mówi się tedy tuż obok siebie o kreatyzmie i emanatyzmie; Encausse (i inni) używa wyrazu stworzył" oczywiście w tym znaczeniu, że nastąpiło to przezemanację.612E 16, 17.613E 85-91, 107, 241.614E 16, 18, 226.615Ea 91, 85. Można wywoływać 72 geniuszów, lecz trzeba to robić w porze roku odpowiedniej ich żywiołowi, i wodpowiednim kierunku ku niebu.Istnieje dokładny kalendarz od wywoływania.Opublikował go Papus" wrazze szczegółowym ceremoniałem zaklęć616.Za pomocą zaś specjalnego ćwiczenia duchowego, może człowiekskupić w sobie dynamizm nerwowy"617.Kabała przyciągnęła do siebie mnóstwo umysłów spoza %7łydów; toteż nie wszystko jest żydowskie, comieści się w kabale nowożytnej.W dalszej części niniejszego rozdziału ograniczymy się do kabały ściśleżydowskiej wieków nowożytnych, pozostawiając rozgałęzienie jej pozażydowskie do rozdziału o uwielbieniuIzraela".Kabała teoretyczna nie była dla każdego %7łyda; Zohar jest pełen spekulacji, wymagających jakiejśgimnastyki umysłowej.Wykładano te zawiłości w Barcelonie, w Toledo, w Leonie, ale tylko w nielicznychzebraniach.Tłumacząc sobie wiele miejsc Pisma odmiennie niż ogół talmudyczny, obawiali się kabaliściwywoływać zgorszenie, bo to mogło by sprowadzić następstwa grozne wprost dla ich osób.Nie mogła kabała pominąć kwestii mesjasza.Zajmowała się tym nawet bardzo, a kabaliści z pomocą swej tajnej wiedzy" zaczynali oznaczać nawet datę, odkąd nastąpi panowanie Izraela nad całym światem.Poczynała się realizacja rozdrabnianego na części mesjanizmu.Z reguły trzymano się tego, co obowiązywało już za czasów imperium rzymskiego i czego trzymają siędotychczas; Sybilii tzw.erytrejskiej (a właściwie żydowskiej), przepowiadającej, że Mesjasz przyjdzie pozburzeniu Rzymu, a gdy potem, po upadku imperium i po zniszczeniu Rzymu przez Alaryka wyrósł jednakRzym na nowo i do tego znienawidzony jeszcze bardziej, bo chrześcijański poczęto wyczekiwać na nowojego upadku.Trudno orzec, czy odnieść do kabalistyki, czy nie, epizod ciekawy z Dawidem Alrui z Amadii około roku1160, uczonym %7łydem bagdadzkim, biegłym w naukach żydowskich i arabskich.%7łydowska osada wBagdadzie liczyła wówczas już 16.000 głów (podawana przez niektórych liczba 40.000 jest przesadna)618.Alruiwystąpił jako wysłany przez Boga na zdobycie Jerozolimy i wyzwolenie %7łydów, a przez zwolennikówuważany był za mesjasza.Urządził powstanie, chociaż nie na większą skalę, ściągnął na siebie za ruchniefortunny klątwę exilarchy, w końcu zamordowany w zamieszkach619.Kabała przemawiała już wielkim głosem.Z pokolenia na pokolenie rosła powaga kabalistów, aż tzw.reformacja wyniosła ją na piedestał, gdy traktowali ją poważnie tacy uczeni, jak Reuchlin.Nic dziwnego, że wtych właśnie latach zjawił się taki Dawid Reuben, który przedstawiał się monarchom i papieżowi, jakowysłannik olbrzymiego państwa ze Wschodu, w Arabii nad morzem Czerwonym, państwa zaginionegoplemienia izraelskiego Ruben.A właśnie mesjasz miał się zjawić po odnalezieniu plemion, w którychzaginienie wierzono nawet po stronie chrześcijańskiej; żydowsko-kabalistyczne zaś przepowiednie łączyły odnalezienie" z upadkiem Rzymu.Toteż %7łydzi i marrani hiszpańscy uznawali Reubena mesjaszem.Był on wroku 1524 w Rzymie i proponował tam w imieniu swego fikcyjnego państwa (a które łączono ideowo igeograficznie z legendarnym państwem Jana Kapłana") sojusz, celem odzyskania Jerozolimy620.Był gościemkróla portugalskiego, lecz zakończył swe życie awanturnicze w więzieniu hiszpańskim.W dwa lata nastąpiło sacco di Roma, ale to nie wystarczało kabalistom; spodziewali się rychłej, ponownej, acięższej i jeszcze skuteczniejszej klęski wieczystego miasta, skazanego na zburzenie dla dobra Izraela.Zapowiedziano to zrazu na rok 1531, lecz uwzględniając potem jakieś wymagania gematrii, poprawiono datęzguby Rzymu na rok 1540.Zawód mógł nastąpić zawsze, choćby na przykład z powodu niedostatecznego616E 55, 254; Ea 75, 106.617618Ca I 126.619Ca I 182.620Rl 108, 112. święcenia sabatu, a tymczasem rozgłaszana bliskość mesjasza gorączkowała tłumy i jednała kabalefanatycznych zwolenników.Pod koniec XVI wieku była też kabała już znacznie spopularyzowana.Jedno kabalistyczne wyjaśnienie weszło w ówczesne podręczniki, a nawet do Szulchan-Aruchu.Dozwolono w Szulchanie, a więc talmudystom, robić zaklęcia izraelskiego zła.I nie ma tu żadnegoodstępstwa od talmudyzmu, gdyż zaklinanie (oczarowywanie za pomocą zaklęć) znane było samemuTalmudowi, np.zaklinanie węży itp.Szulchan, przejmując od kabały rozszerzenie tego działu, napawaczytelnika jeszcze większą wiarą w możliwość i skuteczność zaklęć; jeżeli za czasów Kara jerozolimskiego ikrakowskiego Isserlesa rzadko można było to stwierdzić, przyczyna tkwi w braku mężów odpowiedniejświętości.(Długo jednak trwała potem w Poznaniu tradycja rabina Akiby, ok.roku 1750, który umiał zaklinaćkabałą każdy pożar)621
[ Pobierz całość w formacie PDF ]