[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Ili restis tie plurajn tagojn kaj movis sin de loko al loko laûsenhomaj vojoj.Nenie oni trovis postsignojn de gnomoj kajla kompatinda miljarulo pli kaj pli profundi¸is en sian melan-kolion.Por savi lin Rodney devis preni la tutan ÿuldon sur si mem. Mi timas, ke mi eraris, li diris. Mi ne pripensis, ke lavintroj çi tie supre estas malvarmaj kaj severaj, kaj ke gnomojeble ne toleras la klimaton. Glogo pardonis al li, kaj donis al li novan ÿancon.Ili certetrovos novajn arbarojn en iu pli varma parto de la lando.Rodney pensis pri la Ozark-montojn, pri kiuj li legis en iurevuo.Certe estos varme survoje al Arkansas, sed ili kunpor-tos glacimalvarmajn izolbotelojn kaj lo¸os en aerumitaj ho-104 LA GNOMAÛTOeLIBROtelçambroj, kaj la tutan tagon la kompleza animo de la aûtoaran¸os al ili malvarmetan venteton.Rodney konvulsie babiladis por ne esti devigata konfesi, kelia neûrastenikuracado fiaskis.Glogo estis jam en tiu stadio,ke li ne plu protestis liaj amikoj ja tamen decidis.Bobo sia-vice venis al tiu stadio, ke li opiniis, ke çiuj partoj de Ameri-ko estas same çarmaj, kondiçe ke estas nova parto kaj ke lipovas demandi pri ¸i.Do ili turnis denove suden, kaj baldaûili estis çe la rivero Mississippi, nomo kiun la gnomoj malfa-cile povis elparoli.La rivero igis Glogon senti sin pli malgaja,ju pli granda ¸i fari¸is, pro tio ke ¸i transportis çiam pli gran-dajn kvantojn da ÿlimsablo al lokoj, kie ¸i ne plu povos estiutila, nek por gnomoj nek por homoj.Estis urboj laû tiu rivero, kaj unu matenon en urbo en laÿtato Missouri okazis io, kio renversis çiujn iliajn planojn.Rodney estis plenuminta sian promeson al panjo, ke li vetu-ros singarde.Sed li ne havis eblecon malhelpi iun, kiu ur¸is,veturi kontraû ru¸a lumo kaj kolizii kun la flanko de la gno-maûto, rompi la skusorbilon kaj premi unu malantaûan ra-don tiel, ke ¸i fari¸is oblikva.La gnomoj sidis en siaj korboj, kaj ili fari¸is priskuitaj kajtimi¸intaj, sed ili ne vundi¸is.La aûto ne ricevis pli gravajndifektojn.¯i transporti¸is al aûtoriparejo kaj povos esti pre-ta post kelkaj horoj, diris Rodney.La veraj malfacilaîoj ko-menci¸is unu minuton poste, kiam policisto premis sin tra lapopolamaso kaj nepre volis kapti la viron, kiu koliziis kunRodney.Al la oficialaj devoj de la policisto apartenis ankaûtiu, ke li devis noti la numeron de la gnomaûto kaj ankaû lanomon de Rodney kaj lian adreson.Dum li skribis, li subite105 LA GNOMAÛTOeLIBROekhavis penson kaj komencis fiksrigardi la junan viron. Sin-sabow! Sinsabow? Çu mi ne aûdis tiun nomon ie? Ne estas tre kutima nomo, diris Rodney kaj sentis sinsame kulpa kiel çekfalsigisto aû bankrabisto. Mi memoras, ke mi legis ion pri Rodney Sinsabow en lagazeto.Ho, nun mi scias! La re¸aj abisenaj anseroj! Çu neestis vi, kiu posedis ilin?Rodney devis konsenti, ke tiel estas li ja ne konis la le-¸ojn de la ÿtato Missouri kaj la eventualan punon por men-sogo al policisto. Ho, vere, diris la policisto. ¯ojigas min renkonti vin.Es-tis interesa historio.Bedaûrindaj anseroj! Çu pro tio, ke ili aperas sur scenejo? Ne, mi pensas pri ilia fatala morto.Çu vi ne legis pri tio enla gazeto? Ne, tion mi ne atentis! Jes, estis tiel, ke estis brulego en la teatro, kaj la anserojpereis en la flamoj. Ho, vere! ekkriis Rodney. Estis ja terure! Kaj kiom datempo mi oferis por instrui ilin! Sed, çu vi ne havas kvanton da iliaj ovoj? Jes, mi havas kelkajn. Tion mi ankaû vidis en la gazeto.Ili volis kontakti vin porekscii, kio okazis kun la ovoj. Çu vere? diris Rodney, kaj sentis sin kiel la çekfalsigistoaû bankrotisto, kiam la mankatenoj fiksi¸as sur liaj manarti-koj. Kio okazis kun la ovoj, sinjoro Sinsabow? Ili restas en sekura loko. Çu ili ne baldaû elkovi¸os? 106 LA GNOMAÛTOeLIBRO Jes, la tempo estas proksima. Tiaokaze vi baldaû estos posedanto de kelkaj re¸aj abi-senaj anseridoj, çu ne? Tion mi esperas. Tiuj birdoj havas altan valoron.Gardu ilin bone! Homamaso kolekti¸is çirkaû ili kaj aûskultis scivoleme.Iliatendis ion multe pli interesan ol kolizio inter du aûtoj.Ordi-nara usonano legas pri okazintaîoj en la mondo, sed li povasvivi sian tutan vivon sen eç unu fojon vere havi kontaktonkun vera famulo.Kiam tamen tio okazas, li fari¸as tre eksciti-ta.Çiu homo en la grupo opiniis, ke tiu, kiu havos la ebleconmanskui kun Rodney havos ion por rakonti al konatoj kaj ne-konatoj dum semajnoj poste.Tie staris la bedaûrinda lignaîheredonto, modesta kaj elek-tema juna viro kun sia difektita gnomaûto, kiu devis esti for-transportita por ne malhelpi la trafikon.Li devis resti kaj gar-di ¸in, ¸is savaûto venos por tiri la gnomaûton al aûtomalsa-nulejo, kaj poste lia nevino devos porti la korbojn al hotelokaj mendi çambrojn kaj atendi ¸is la aûtokirurgo finfaros sianoperacion.Rodney kompreneble enskribis ilin sub iliaj inkognito-nomoj Timotheus T.Pettigrew kaj Pamela Pettigrew.Sed çi-foje li ne havis multan esperon pri sukceso.Li komprenis, kela policisto perfidos lian sekreton, kiam li venos al la stacio,kaj la gazetistoj çiam tenas kontakton kun la policejoj.Kiamla îurnalistoj nur ekhavis spuron, ili facile povas ekscii, kienla gnomaûto estis transportita, kaj kiam ili ekscios, ke la pasa-¸eroj portis du grandajn salikokorbojn, estos facila ludo trovila hotelon, kie ili enskribi¸is.Rodney nun sciis, ke la hotelojçiam kunlaboras kun la îurnalistoj.107 LA GNOMAÛTOeLIBROPro tio li tute ne miri¸is, kiam la telefono sonoris kaj ¸en-tila voço demandis: Çu estas sinjoro Sinsabow? Vi certe venis al mal¸usta çambro, respondis Rodney. Çu eble estas sinjoro Pettigrew? Jes, estas. Jes, sinjoro Pettibow pardonu, sinjoro Sinsagrew estas tiel, ke mi estas îurnalisto de La Vespera Fulmo, nia lokagazeto, kaj mi volonte farus kelkajn demandojn pri la re¸ajabisenaj anseridoj. Mi bedaûras, diris Rodney, sed tio bedaûrinde ne eblas. Kial ne, sinjoro Pettibow? Fulmas tiel terure çirkaû mi
[ Pobierz całość w formacie PDF ]