[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Wyjął z plecaka listę telefonów, na którejumieszczono numery najważniejszych śledczych.Obok nazwiska Westerbergaznalazł trzy numery: służbowy, komórkowy i prywatny.Wybrał ten prywatny.Westerberg odebrał po kilku sekundach i wydawał się znacznie bardziejrozbudzony niż za dnia.Joentaa wyjaśnił, o co chodziło.Vaasara.Asystent twórcy manekinów? - zapytał Westerberg.Właśnie.Masz jego numer? Mieszkał z Makelą, ale w książce telefonicznej niema żadnych wpisów ani pod nazwiskiem Vaasary, ani pod nazwiskiem Makeli.Hmm - odparł Westerberg.- Chwileczkę.Joentaa usłyszał odległy, kobiecy głos i szelest, a Westerberg wymamrotał coś,co nie było przeznaczone dla uszu Kimmo.Potem znów pojawił się na linii.- Zarazznajdę - rzucił.Z
wietnie.Hmm.Zapiszesz?Joentaa wyciągnął długopis i zanotował numer, który podyktował muWesterberg.Dziękuję - powiedział.Nie ma za co.Słuchaj Kimmo, dlaczego.Do jutra - pożegnał się Joentaa i przerwał połączenie.Nie miał czasu, by napotrzeby Westerberga próbować sformułować myśl, którajemu samemu wciążjeszcze się wymykała.Wybrał numer zapisany na kartce i czekał.Dzwonił przez kilka minut.Takdługo, aż Vaasara odebrał.Tak.halo.Mówi Kimmo Joentaa z policji kryminalnej w Turku.Byłem u pana z dwomakolegami.- Tak.Muszę pana o coś zapytać, o coś, co wydaje mi się ważne, dlatego dzwonię otak póz
nej porze.- Tak.Chodzi o manekiny.- Tak.O proces ich powstawania.Chciałbym wiedzieć, co jest wzorem dla twórcymanekinów.Wzór?- Tak.- Ja.przepraszam, aleja.Co stanowi wzór? Tworzy pan dokładne kopie.Co jest wzorem?Tak.- odparł Vaasara.- Tak?Różnie.To zależy od podejścia danego twórcy.To znaczy?Twórca manekinów imitujących zwłoki oczywiście dobrze zna się na ludzkiejanatomii.Tak czy inaczej musi się znać, by tworzyć inne, to znaczy.normalnemanekiny.A wykonując kopie zwłok korzystamy z.różnych z
ródeł.Na przykładczęsto sięgamy do literatury policyjnej, są podręczniki dla absolwentów szkółpolicyjnych, które bardzo dokładnie przedstawiają różne przypadki śmierci.Joentaa kiwnął głową.Współpracujemy z wydziałem medycyny sądowej w Helsinkach.i zwydziałem medycyny na uniwersyte cie.bierzemy udziałw sekcjach zwłok.a Hanioprócz uprawnień rzemieślnika artystycznego miał też dyplom z chemii i biologii.on.on.był genialny.Joentaa kiwnął głową.- Miałem na myśli jeszcze coś innego powiedział.Co takiego? - zapytał Vaasara.Czy jest możliwe, żeby jakiś krewny rozpoznał w jednym z państwamanekinów zmarłego, po którym nosi żałobę? Yaasara milczał.Rozumie pan? - zapytał Joentaa.Sądzę, że tak.- I?To niemożliwe - powiedział Vaasara.A dlaczego?Nie kopiujemy prawdziwych zmarłych - powiedział Vaasara.Ale przecież za wzór służą fotografie.Fotografie z podręczników na przykład.Oczywiście - powiedział Vaasara.A więc?Korzystamy ze zdjęć.Harri częściej niż ja.Harri miał duże bazy danych zfotografiami, internet jest ich pełen.Zwłoki topielców, zatłuczonych na śmierć, zastrzelonych, ofiary wypadkówsamochodowych, okaleczeni.Zwłoki w różnym stanie rozkładu.Więc się zgadzamy - powiedział Joentaa.Nie - odparł Vaasara.- Korzystamy z fotografii i ilustracji, tak samo jak znaszej wiedzy o procesach chemicznych i biologicznych, a przede wszystkimoczywiście z naszej wyobraz
ni, by tworzyć manekiny.Nie rzeczywistych ludzi.- To znaczy.To znaczy, że rzeczywisty wzór, jeśli istnieje, nie wy gląda tak samo, jakmanekin, który powstaje w efekcie końcowym.Joentaa zamknął oczy i poczuł, że im dłużej Vaasara próbował przekonać go,że jest inaczej, tym bardziej konkretnych kształtów nabierała ta mglista, absurdalnamyśl.Vaasara nie wydawał się zaniepokojony czy urażony, lecz odpowiadał napytania spokojnie, ospałym i nieobecnym głosem, i wyglądało na to, że nie rozumie,co Joentaa chciał mu przekazać.Twarze - powiedział Joentaa.Twarze? - zapytał Vaasara.Twarze manekinów.Na kim się wzorujecie?Jakie twarze? - zapytał Vaasara.Twarze manekinów - odparł Joentaa.Ach tak.manekiny nie mają twarzy.Najczęściej to tylko płaszczyzny, bo wfilmach, na potrzeby których przygotowujemy manekiny, głowy nie są pokazywane.Czasemjednak je widać.Tak.Zgadza się.Wtedy z reguły są to nierozpoznawalne.góry mięsa [ Pobierz całość w formacie PDF ]