[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.treści Talmudu: Donin przedstawił pap.Grzegorzowi IX wyciągi z Talmudu.zawierające bluźnierstwa przeciw Bogu, lżenie Chrystusa i Kościoła oraz zachęty do nierzetelności i oszukaństw w stosunkach z chrześcijanami; argumenty Donina skłoniły pap.do wydania nakazu konfiskaty Talmudu: Donin zachęcił również króla Francji Ludwika IX do zainicjowania swojej publ.debaty wokół Talmudu z 4 rabinami; świetnie znający Talmud Donin bez trudu odtworzył wszystkie jego najbardziej kompromitujące fragmenty, bluźniące Bogu Ojcu i zniesławiające Jezusa; przesądziło to o podjęciu (1242) decyzji publ.spalenia ksiąg Talmudu we Francji i sprowokowało prześladowania Żydów w Andegawii i Piktawji.Z kolejnymi oskarżeniami przeciwko Talmudowi wystąpił w Hiszpanii Żyd-neofita Paolo Christiani: dowodząc, że zawiera on wrogie Jezusowi i Matce Boskiej fragmenty, doprowadził do ogłoszenia przez pap.Klemensa IV bulli nakazującej konfiskowanie egzemplarzy Talmudu i palenie ich na stosach w przypadku.gdyby znalazły się tam bluźnierstwa: Talmud został potępiony jeszcze wielokrotnie przez różnych papieży, m.in.Juliusza III, Pawła IV, Piusa V, Grzegorza XIII, Klemensa VIII, Benedykta XIV.Żydzi-neofici odegrali bardzo dużą rolę nie tylko w ujawnieniu kompromitujących judaizm fanatycznych antychrześc.treści Talmudu, ale nierzadko bardzo gorliwie przyłączali się do prześladowań swoich rodaków, motywowani neofickim fanatyzmem rel.: zdaniem Graetza ,,Cierniem w ciele Żydów hiszpańskich byli neofici (.) Obeznani ze słabymi stronami żydostwa i judaizmu, mogli zadawać im ciosy dotkliwe": wg Graetza właśnie neofita Abner z Burgos (I.poł.XIV w.) był „fanatycznym prześladowcą swego plemienia", który „poniekąd zapoczątkował hańbę i wygnanie Żydów hiszpańskich"; in.neofita, poważany niegdyś rabin Salomon Levi z Burgos, po przejściu na chrześcijaństwo jako Pablo de Santa Maria stał się najzacieklejszym przeciwnikiem judaizmu; mając ogromne wpływy jako bp Cartageny i kanclerz Kastylii, a później egzekutor testamentu króla Henryka III i wychowawca infanta (następcy tronu), doprowadził do wprowadzenia licznych antyżyd.ustaw w Kastylii, w tym zakazu piastowania urzędów przez Żydów; zdaniem Graetza działania Pablo de Santa Maria zmierzały do takiego upokorzenia Żydów, aby przygnieceni nędzą, nawrócili się na wiarę chrześc.: inspirowane przez niego paragrafy edyktu antyżyd.nakazywały zamknięcie Żydów w odrębnych dzielnicach, noszenie przez nich specjalnej odzieży, zakazywały przenoszenia się z miasta do miasta.Graetz wylicza innych, podobnie gorliwych w zwalczaniu judaizmu, Żydów-neofitów, m.in.: Jozue Lorqui (Geronim de Santa Fć).który publicznie wystąpił w roli oskarżyciela Talmudu jako „steku bezeceństw i bluźnierstw", Juana de Espana, który zaatakował judaizm w specjalnym memoriale, Fernando Diaza de Toledo, który doprowadził do skazania na śmierć wpływowego orędownika Żydów kastylskich, kanclerza Alvaro de Luna; autorem podżegającej przeciw Żydom książki Gromy Chrystusa na Żydów jest neofita Pedro de Caballeria, pochodzący ze znakomitej rodziny żyd.; w Niemczech z kolei najgorliwszym inicjatorem prześladowań Talmudu w XVI w.był Żyd-neofita Józef Pfefferkorn; Johnson pisze, że jednym z najgorszych donosicieli w procesach przeciw Żydom był neofita Fernan Falcon, który był świadkiem oskarżenia nawet na pośmiertnym procesie własnego ojca, przypuszczalnie głowy lokalnej kryptożyd.gminy, a także we wszystkich procesach przeciw Żydom w Ciudad Real 1483-85: jego ulubione wyrażenie opisujące oskarżonego brzmiało: „Żyd pod każdym względem": neofita Juan de la Sierra na żądanie sądu udał się do Portugalii, dokąd uciekła jego matka i nakłonił ją do powrotu; nast.osądzono ją na śmierć i spalono
[ Pobierz całość w formacie PDF ]