[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Ukazany świat jawi się poecie jako „chaos i zgroza, i pustka śmiertelna”.Poeta zauważa pospolitość i głupotę ludzką.Przeraża go panoszące go zło i zepsucie.Nie angażuje się w życie publiczne.Wyraża też odczucie inności i wyższości wobec tłumu oraz wynikającej stąd pogardy.„Do losu”lrefleksja na temat życia i twórczości poetyckiejllpoeta mówi o sobie jako o człowieku hojnie obdarzonym przez los, któremu zawdzięczał miłość, młodość, ambicje a nawet majątekllnajbardziej jednak ceni sobie dar twórczy, natchnienie artystyczne, które wyróżnia go spośród innych ludzi i sprawia, że zwykły, szary świat jawi się jako bogactwo kolorów i muzykalldzięki swojemu talentowi poeta może w chaosie rzeczywistości i natłoku codziennych zdarzeń szukać jakiegoś ładu i sensullw tym wierszu Tuwim wyraża swój program artystyczny, koncepcję twórczości pojmowanej jako klasyczny rygorllwidoczna jest rezygnacja ze spontanicznościllnawiązał do antycznej koncepcji artystycznej, która miała zapewnić poecie nieśmiertelnośćl„Sitowie”„Zieleń”„Rzecz Czarnoleska”lBolesław Leśmianlldebiut „Sad rozstajny” w 1912r.llrozpuszczenie wyobraźnillfantastykallgranica dwóch światówllwymyślony świat jest ciekawszy niż normalnyllopisuje to co krótkie, chwilowe, niedostępne człowiekowi w świecie zmieniającej się rzeczywistościllposługuje się symbolemllw wierszach używa dużo neologizmów, wprowadza oksymoronyllintuicjonizm w poznawaniu świata - wpływ Bergsonallodwołuje się często do literatury ludowejl„Dusiołek”Wiersz w kompozycji i stylu przypomina balladę.Narrator wykreowany został na ludowego gawędziarza, opowiadającego gromadzie słuchaczy historię Bajdały.Używa języka stylizowanego na gwarę.Tematem wiersza jest pretensja do Boga o to, że na świecie przez niego stworzonym istnieje nie tylko dobro, ale i zło, na które człowiek jest nieustannie narażony i z którym musi samotnie walczyć.„Dziewczyna”Dzieje dwunastu braci, którzy usłyszeli głos dziewczyny za murem.Wierząc w jej istnieje, o czym świadczył rozlegający się płacz, pokochali ją i starali się ją uwolnić waląc młotami w mur.Wszyscy zmarli.Po nich pracę przejęły ich cienie a następnie same młoty.Po rozwaleniu muru okazało się, że nikogo tam nie było.Wiersz ma formę ballady.Nawiązuje do ludowych podań, baśni.Przeznaczeniem człowieka jest śmierć ponieważ jest on słamy i kruchy.„Trupięgi”Wiersz ten pokazuje problematykę nędzy i ubóstwa, znikomości ludzkiej egzystencji.Symbolem tych cech życia ludzkiego są trupięgi - buty z łyka, w które ubiera się do trumny nędzarzy.Poeta ma świadomość nędzy życia ludzkiego i wie, że on także takiego losu nie uniknie, chociaż wolałby tworzyć poezję pogodną, radosną, zajmującą się tematami odległymi od ponurej codzienności.Utożsamia się z biedakiem, jego losem i nieszczęściami.Solidarność wobec ludzi wywołuje bunt przeciw Stwórcy Świata.Bóg odpowiedzialny jest za zło dotyczące ludzi, a zarazem bezradności człowieka, którego gniew i bunt jest całkowicie bezsilny, niczego nie może zmienić.„Urszula Kochanowska”Wiersz ten nawiązuje do trenów J.Kochanowskiego a także do jego humanizmu, czyli do przekonania, że człowiek jest centrum świata, jest najwyższą wartością.Podmiotem lirycznym wiersza jest córka Kochanowskiego, która opowiada o swoim przybyciu do Nieba.Bóg stwarza dla niej raj.Jest to dom w Czarnolesie.Bóg odchodząc stwierdza, że jej rodzice niedługo nadejdą.Urszula czeka na rodziców nie na Boga.Stąd jego nadejście wywołuje rozczarowanie i żal.Szczęście dla człowieka jest równoznaczne z miłością i czułością.Bóg mimo swej doskonałości nie może zastąpić jej rodziców.„W malinowym chruśniaku”Wiersz rozpoczynający cykl erotyków pod takim samym tytułem.Podmiot liryczny opisuje spotkanie z dziewczyną, wspólne zbieranie malin, które stało się formą miłosnego zbliżenia, a maliny podawane chłopcu - pieszczotą.Z sytuacją erotyczną współgra stan przyrody, opis elementów otaczającej kochanków natury.„Bąk złośnik huczał basem, jakby straszył kwiaty,Rdzawe guzy na słońcu wygrzewał liść chory,Złachmaniałych pajęczyn skurczyły się wisioryI szedł tyłem na grzbiecie jakiś żuk kosmaty.”Opis ten silnie działa na zmysły, podkreśla takie cechy przyrody, które są przez nie odbierane: przyjemny, basowy dźwięk wydawany przez bąka, miły w dotyku kosmaty żuk, skrzące się w słońcu pajęczyny, gorąco i duchota upalnego dnia, słodki zapach owoców.Wszystko to pobudza wzrok, słuch i dotyk.Podkreślona zostaje także atmosfera intymności, zbliżenia, ponieważ wskazane elementy natury można zobaczyć tylko z bliska (owady, pajęczyny, guzy na liściu).Para kochanków ukryta jest przed światem i ludzkimi oczyma w gąszczu malinowych krzewów, który stwarza warunki dla przeżycia intymnych wrażeń.Poeta bardzo subtelnie buduje nastrój erotycznych przeżyć.lI
[ Pobierz całość w formacie PDF ]