[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Tematem są wzniosłe uczucia.W sonetach Kasprowicza pojawiają się losy mieszkańców wsi.Celem było podkreślenie ważności życia codziennego, psychika ludzi nie odzwierciedla ich warunków materialnych.Ujawnione są uczucia autora do ludzi i miejsc.I SonetChaty, piaszczyste wzgórza, sad, stodoły, obory, stare płoty, chude bydło.Zniszczenie, starość, szarość, smutek, ubóstwo.Z tym smętnym krajobrazem kontrastuje ubiór i witalność ludzi.Barwy i zdrowie mieszkańców.Jest on pełen podziwu dla prostoty i kontaktu z naturą.Wieś, wspomnienia, jako miejsce ważne i niepospolite.Poeta związany jest emocjonalnie.Smutne wspomnienia ludzi tam żyjących.Są oni skazani na ubóstwo.Wtłoczeni do szarego życia.Podmiot liryczny zastanawia się nad przyszłością, manifestuje przywiązanie do wsi, tamtego życia, codziennych problemów.Czuje się członkiem wiejskiego społeczeństwa.Wyznanie postawy i ideologii autora.Pozostałe sonety to wierszowe nowelki.Mają charakter epicki.Ten sonet jako jedyny jest refleksyjno-opisowy.XV SonetŻycie kobiety, która po stracie męża sprzedaje ziemię.Utrzymuje się z pracy rąk, a kiedy jest stara to umiera.XIX SonetMężczyzna, który był zdrowy, silny, wzór pracy na wsi.Nagle zachorował.Baby go leczyły, ale to nie pomagało.Nie stać go na doktora.XXXIX SonetChłopiec, który się uczył pomimo szyderstw kolegów, kształcił się w mieście.Sam zarabiał, ale zmarł na suchoty.“W chałupie”Charakter opisowy, przedstawia nędzę, ubóstwo wiejskie, zniszczenie domostwa, biedę w chałupie.Pogoda (szaruga, deszcz), nastrój przygnębienia i smutku.Wnętrze ubogiej chałupy to obraz realistyczny i plastyczny.Brzydota, brud, starość, precyzja opisu.Mieszkańcami chałupy jest starsza kobieta (zniszczona, zmęczona, zmartwiona) i młodsza kobieta (marzy).Wprowadzają kolory do szarości życia.Młodość, świeżość i spontaniczność.Warunki życia jednak skażą ją jednak na nędzny żywot i ubóstwo.Cechy naturalizmu:szczegóły, wierność drobiazgutematem jest brzydota, nędza, szokowanie odbiorcybiologizm - brak własnej woli na dalszy los, przygnębiająca wizja, walka o byt, przetrwanieobiektywizm i bezstronnośćW dalszej twórczości Kasprowicza nastąpił zwrot ku tendencji młodopolskich.Bunt - utwory modernistyczne.“Krzak dzikej róży w Ciemnych Smreczynach”Kasprowicz zrezygnował z opisu wsi i przeszedł do opisu górskiego.Prezentacja impresjonistyczna.Nagromadzenie się efektów dźwiękowych, kolorystycznych, dynamicznych.Gra świateł.Ukazano krajobraz w świetle słońca.Zmiana barw i odcieni.Cztery opisy jednego krajobrazu zmieniającego się pod wpływem czasu dnia.Dźwięk: jęki, wzdychania, krzyk burzy, świst świstaka, echoZapach: ziołaWzrok: barwa, kształtNastrój: zachwyt, zaduma nad wspaniałością natury, spokój, majestatyczność.Elementy limby próchniejącej i krzaku dzikiej różyLimba: zwalona przez burzę, była mocnym drzewem, a teraz jest próchniejąca, martwaRóża: chowa się pomiędzy skałami, przeczekała burzę, nadal żyje i jest piękna, chroni się, jest delikatna, szuka wsparcia by przeżyć.Kontrasty, zastosowanie autonomii (różne elementy natury by zasugerować ich symbolikę).Limba to symbol przemijania, brzydoty, martwoty.Wielcy i pewni podczas burzy zostaną powaleni.Róża to symbol witalności, życia, piękna.Delikatni i giętcy mogą łatwiej przetrwać burzę.Róża obawia się burzy drży przed jej siłą, ale dąży do przetrwania.Widzi potężne drzewo, które nie podołało.Wszystko przemija, ale róża kurczowo trzyma się życia.Wiersz o niepokojach, obawach współczesnego człowieka w obliczu przemijania, zniszczenia, śmierci.Konieczność trwogi przed śmiercią.Obawy.Elementy symboliczne:precyzyjnośćanimizajcjawieloznaczność symbolisytuacja ogólna“Dies irae”Opis dnia gniewu Bożego.Osądowi podlegają wszyscy: ludzie żywi, umarli, stworzenia świata - dzieła Boże.Gniew Boga karzącego za grzechy - rozpusta, zło, zawiść, zbrodnia czyli słabości ludzkie.Powodem tego jest Bóg i Szatan.Ewa to narzędzie grzechu.Bóg dopuścił do zaistnienia zła.Stworzył świat i przestał się nim interesować, oddał go szatanowi.W “Hymnach” Kasprowicza ukazana jest przerażająca wizja dnia przyszłego sądu.Konrad podobny jest do podmiotu lirycznego z hymnu.Oskarża Boga o przyczynę ludzkiego cierpienia.Czuł siłę boską i prowadzenie do szczęścia.Bunt przeciw Bogu, walka o dobro świata.Stara się wydrzeć jego władzę nad życiem.Bluźni, obarcza Go winą za cierpienie i grzechy świata.Bóg unicestwia swój własny twór.Konrad też twierdził, że Bóg nie kocha ludzi.Katastrofizm: Postawa głosząca przekonanie, że cały świat dąży do katastrofy, kataklizmu.Rozpanoszenie grzechu - nie ma ratunku.Zagłada wszelkich wartości.“Święty Boże”Forma modlitwy.Podmiot liryczny to człowiek zmęczony życiem.Wołanie do Boga.Człowiek jest bezbronny wobec zła i niesprawiedliwości świata.Drwi z niego szatan i śmierć.Skazany jest na samotną wędrówkę by umrzeć także samemu.Jest to katastroficzna wizja.Całe życie zmierza do grobu.Bezsilność wobec klęski świata.Oskarżenie Boga.Świat jest padołem łez.Los człowieka podziela natura.Załamany człowiek zwraca się do szatana.Spór z Bogiem - zarzut egoizmu i obojętności.Bóg nie jest dobry i sprawiedliwy.Ostatnie słowa to bluźnierstwo.W hymnach jest przeświadczenie o upadku wartości.Oskarżenie Boga.Pozwolenie na rządy szatana i cierpienie ludzi.Pozostawienie samemu sobie.W późniejszej twórczości poglądy się jego zmieniły.“Hymn świętego Franciszka z Asyżu”Franciszek to ideał miłości żywego stworzenia - przejawy boskości.Jest to hymn ku chwale miłości.Bezinteresowne oddanie bliźnim.Stosunek uległy do Boga.Przyjmowanie cierpienia jako pokuty.Z pokorą skazuje się na cierpienie, zgadza się z boskimi regułami.Cierpienie to nieodłączny element życia
[ Pobierz całość w formacie PDF ]