[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.W roku 1612 Kremlsię poddał.Rosjanie, którzy przez trzy lata nie mieli cara, zwołali zgromadzenie narodowe -Sobór Ziemski, mające wybrać nowego monarchę.Wybór padł na szesnastoletniego Michaiła Romanowa.Jeśli chodzi o więzy krwi,prawa Michaiła do rosyjskiego tronu były mocno wątpliwe - był on jedynie synem bratanka[żony?] Iwana Groznego - pozostawał jednak jedynym kandydatem, na którego wszystkieskłócone frakcje mogły się zgodzić.W zimny wietrzny dzień 13 marca 1613 roku delegacjazłożona z przedstawicieli bojarów, duchowieństwa, rzemieślników i chłopów, czylireprezentująca wszystkie stany i ziemie Rosji , przybyła do Kostromy nad górną Wołgą, bypowiadomić Michaiła Romanowa, że został wybrany carem.Obecna w czasie ich wizytymatka Michaiła wyraziła sprzeciw w imieniu syna, przypominając, że wobec wszystkichpoprzednich carów ich poddani nie byli lojalni.Delegaci przyznali, że to prawda, ale zarazdodali: teraz zostaliśmy ukarani i doszliśmy do porozumienia we wszystkich prowincjach .Michaił z płaczem przyjął ten wybór i 11 lipca 1613 roku pierwszy car z dynastiiRomanowów został koronowany na Kremlu.Najpotężniejszym carem ze wszystkich Romanowów był wnuk Michaiła, Piotr Wielki.Piotr wstąpił na tron w roku 1689 i panował przez trzydzieści sześć lat.Od dzieciństwainteresował się Europą.Jako dorastający chłopak unikał Kremla iz trzema starszymi kolegami- Szkotem, Niemcem i Szwajcarem - bawił się poza miastem.W roku 1697 Piotr jakopierwszy rosyjski car opuścił Rosję i przez półtora roku podróżował incognito po EuropieZachodniej.Było to niezwykle trudne, zważywszy, że Piotr miał prawie dwa metry wzrostu,jego orszak liczył dwustu pięćdziesięciu ludzi, w tym także karłów i błaznów, mówił jedyniepo rosyjsku i przypominał bardziej barbarzyńcę niż cywilizowanego człowieka.W Lejdziezafascynowała go sztuka chirurgiczna prezentowana w tamtejszym Teatrze Anatomicznym.Gdy zauważył skwaszone miny swych dworzan, rozkazał, by natychmiast weszli na scenę i porozdzielali mięśnie ciał nieboszczyków zębami [!].Po powrocie do Rosji Piotr zaczął reformować swoje imperium na modłę zachodnią.Osobiście golił długie do pasa brody i zdzierał kubraki bojarom i, aby poprawić obyczajedworskie, ogłosił, iż damy i panowie przyłapani na tym, że śpią w butach, będą natychmiastścięci .Wymachując parą nowych dentystycznych kleszczy, nabytych w Europie, wyrywałzęby przerażonym poddanym, którzy nieopatrznie nawinęli mu się pod rękę.Gdy uznał, żePetersburg, jego europejska stolica, był na tyle ukończony, by móc w nim zamieszkać,rozkazał bojarom spakować rzeczy w Moskwie i w ciągu 24 godzin wyjechać na północ.%7ładna dziedzina życia nie umknęła uwagi Piotra Wielkiego.Wraz z nową stolicązbudował rosyjską armię i flotę oraz Akademię Nauk.Uprościł rosyjski alfabet i wydałpierwszą rosyjską gazetę.Zalał Rosję powodzią nowych książek, pomysłów, słów i tytułów -głównie pochodzenia niemieckiego.Dokonał takiego spustoszenia w pradawnej kulturze ireligii rosyjskiej, że Kościół Prawosławny uznał go za antychrysta.Mimo nowoczesnych ideiPiotr był typem autokraty w dawnym stylu.Podejrzewając, że jego syn i następca tronu,carewicz Aleksiej, knuje przeciwko niemu intrygi, Piotr kazał go torturować, a w końcupozbawić życia.Drugą dominującą postacią dynastii była Katarzyna Wielka.Nie pochodziła z rodzinyRomanowów i nawet nie była Rosjanką.Urodzona w zapomnianej książęcej rodzinieniemieckiej jako Zofia Anhalt-Zerbst, mając czternaście lat poślubiła wnuka PiotraWielkiego, Piotra III.%7łyli razem przez osiemnaście lat, najpierw bardziej jak brat i siostra, apózniej, gdy Piotr publicznie obraził Katarzynę i jawnie wziął sobie kochankę, jakowrogowie.W roku 1762 Piotr w wyniku spisku został zmuszony do abdykacji, a jakiś czaspózniej w czasie wieczornego przyjęcia zginął w bójce.Książę Aleksiej Orłów, jeden zkonspiratorów, oświadczył: Nie mamy nawet pojęcia, cośmy zrobili .Albowiem nigdy nieuzyskano całkowitej pewności, że Piotr III był ojcem syna Katarzyny, Pawła, i istnieje dużeprawdopodobieństwo, że owa bójka położyła kres panowaniu oryginalnej linii Romanowów.Panowanie Katarzyny nadało rosyjskiej autokracji klasyczny styl.Jej ulubionymipisarzami byli: Diderot, Locke, Blackstone, Voltaire i Montesquieu.Korespondowała zVoltaire em oraz z Fryderykiem Wielkim i zbudowała Ermitaż jako dom gościnny dlaVoltaire a, gdyby kiedyś zechciał przyjechać do Rosji.Ale do tego nie doszło.SamaKatarzyna opracowała historię Rosji, malowała i rzezbiła.Nie wyszła ponownie za mąż.Każdego dnia wstawała o piątej rano, by własnoręcznie rozpalić ogień w kominku i zasiąść dopiętnastogodzinnej pracy.Miała tuziny kochanków i kilku z nich, np.książę Grigorij Orłów iksiążę Grigorij Potiomkin, pomagało jej rządzić Rosją.O Potiomkinie napisała, że ich listy były prawie takie jak mężczyzny do mężczyzny, jeśli pominie się fakt, że jeden z przyjaciółbył bardzo atrakcyjną kobietą .Katarzyna umarła w 1796 roku, gdy młody Napoleon Bonaparte zdobył sławę poswych pierwszych militarnych sukcesach we Włoszech.Minęło szesnaście lat, Napoleonpodjął wyprawę przeciwko Rosji i wkroczył do Moskwy po to tylko, by patrzeć, jak lodowatywiatr ze śniegiem niszczy jego armię.Dwa lata pózniej, w roku 1814, wnuk Katarzyny, carAleksander I, wjechał do Paryża na czele armii rosyjskiej.Po Aleksandrze I panował jego bratMikołaj I.Mikołaj II, potomek i spadkobierca Michaiła Romanowa, Piotra Wielkiego iKatarzyny Wielkiej, był jego prawnukiem.Maurice Paleologue dokonał kiedyś dość szczególnych, abstrakcyjnych obliczeń, zktórych wynikało, że jeśli chodzi o krew rosyjską, to w żyłach Mikołaja II płynęła jej tylko1/128, a w żyłach jego syna Aleksieja zaledwie 1/256.To zwyczaj poślubiania przez carówduńskich i niemieckich księżniczek doprowadził do tych oszałamiających ułamków.Bardziejniż cokolwiek innego uzmysławiają one, do jakiego stopnia w ciągu minionych trzechwieków krew Romanowów uległa rozrzedzeniu.Jako głowa rodziny Romanowów Mikołaj II przewodniczył ogromnemu klanowikuzynów, wujów, ciotek, bratanków i siostrzeńców
[ Pobierz całość w formacie PDF ]