[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Jak mam to rozumieæ?  spytaÅ‚a Donna.Lekarz odparÅ‚, ¿e jego zdaniem chÅ‚opiec w ogóle nie chorowaÅ‚ na reumatyzmi nie byÅ‚o ¿adnej potrzeby przeprowadzania operacji.A nawet je¿eli wyst¹piÅ‚ozapalenie torebki stawu biodrowego, to wystarczyÅ‚ prosty zabieg, na pewno nietaki, podczas którego mógÅ‚by zostaæ uszkodzony nerw kulszowy. Na pani miejscu zastanowiÅ‚bym siê, czy nie pozwaæ do s¹du odpowiadaj¹-cego za to lekarza.Im wiêcej Donna rozmySlaÅ‚a o xle wykonanej operacji, tym wiêksza ogarnia-Å‚a j¹ wSciekÅ‚oSæ.Wreszcie zadzwoniÅ‚a do jedynego znanego sobie adwokata z Wo-burn, który przeprowadziÅ‚ jej rozwód.Uwa¿aÅ‚a, ¿e dobrze siê spisaÅ‚ i nie policzyÅ‚zbyt du¿o za swoje usÅ‚ugi.MiaÅ‚ skromne biuro przy Main Street, niedaleko ko-ScioÅ‚a Rwiêtej Trójcy.PowiedziaÅ‚ jej jednak, ¿e nie zajmuje siê sprawami bÅ‚êdóww sztuce lekarskiej, ale jego kolega z bostoñskiej firmy Reed & Mulligan specja-lizuje siê w tym zakresie.Tydzieñ póxniej Donna pojechaÅ‚a z synkiem na spotkanie z Josephem Mulliga-nem.Nie potrafiÅ‚a siê do niego zwracaæ inaczej ni¿  panie Mulligan , mimo ¿e nale-gaÅ‚, by mówiÅ‚a mu po imieniu.ByÅ‚ prawdziwym olbrzymem, miaÅ‚ prawie dwa metrywzrostu i wa¿yÅ‚ ponad sto kilogramów.Ju¿ po paru minutach rozmowy w gabinecieukl¹kÅ‚ na dywanie obok Robbiego i sprawiÅ‚, ¿e chÅ‚opiec zanosiÅ‚ siê gromkim Smie-chem.Donnie od razu przypadÅ‚ do serca.Pod koniec spotkania oznajmiÅ‚, ¿e przypa-dek dziecka wydaje mu siê obiecuj¹cy, ale przed podjêciem decyzji chciaÅ‚by usÅ‚yszeæopinie kilku specjalistów.Kiedy zaS Donna nieSmiaÅ‚o spytaÅ‚a o honorarium, odparÅ‚: Proszê siê o nic nie martwiæ, nie bêdzie pani musiaÅ‚a mi zapÅ‚aciæ ani centa.WyjaSniÅ‚ nastêpnie, i¿ z wÅ‚asnej kieszeni pokryje wszelkie wydatki do czasuuzyskania wyroku i wedÅ‚ug przyjêtego zwyczaju naliczy sobie honorarium w za-le¿noSci od wywalczonego odszkodowania.DodaÅ‚ te¿, ¿e zazwyczaj adwokacibior¹ trzeci¹ czêSæ sumy, lecz wzi¹wszy pod uwagê ciê¿k¹ sytuacjê samotnej matki,on zgodzi siê na dwadzieScia piêæ procent odszkodowania.Kilka tygodni póxniej Mulligan zorganizowaÅ‚ oglêdziny Robbiego przez dwóchlekarzy, ortopedê i neurologa.Donna wydzwaniaÅ‚a do niego coraz czêSciej.Zwy-kle zostawiaÅ‚a wiadomoSæ na automatycznej sekretarce, a Mulligan oddzwaniaÅ‚nastêpnego dnia.ZapewniaÅ‚, ¿e nie zapomniaÅ‚ o jej sprawie, ale tego typu sprawypochÅ‚aniaj¹ wiele czasu.MinêÅ‚y dwa lata.Kuracja Robbie ego przebiegaÅ‚a pomySlnie.Donna zaopie-kowaÅ‚a siê bibliotek¹ parafialn¹, bo choæ byÅ‚a to praca spoÅ‚eczna, pozwalaÅ‚a jej32 przynajmniej na krótko oderwaæ siê od problemów rodzinnych.Zwykle zabieraÅ‚aze sob¹ do koScioÅ‚a obu synów.Robbie rozpocz¹Å‚ naukê w pierwszej klasie i odrazu bardzo polubiÅ‚ szkoÅ‚ê.Mimo ¿e wci¹¿ wyraxnie utykaÅ‚, dziêki pogodnemuusposobieniu szybko zjednaÅ‚ sobie przyjaciół.ZapisaÅ‚ siê nawet do dru¿yny mÅ‚od-szych skautów.Tak¿e w szpitalu staÅ‚ siê ulubieñcem pielêgniarek i lekarzy.W opi-sach przebiegu wizyt kontrolnych czêsto pojawiaÅ‚y siê sÅ‚owa  urzekaj¹cy i  ra-dosny.Od ci¹gÅ‚ego przyjmowania leków bardzo czêsto cierpiaÅ‚ na bóle gÅ‚owyi nudnoSci, lecz ilekroæ doktor pytaÅ‚ go o ból brzucha, Robbie odpowiadaÅ‚: Mój ¿oÅ‚¹dek czuje siê piêknie!Pierwszy nawrót choroby wyst¹piÅ‚ u niego w roku 1979, trzy lata po wykry-ciu biaÅ‚aczki.Lekarze usiÅ‚owali zahamowaæ rozwój choroby, stosuj¹c nieco od-mienn¹ terapiê, lecz nie przyniosÅ‚a ona rezultatów.Stan chÅ‚opca bÅ‚yskawiczniesiê pogarszaÅ‚.Ponownie zmieniono rodzaj kuracji i dopiero wtedy, po dwóch mie-si¹cach, uzyskano pozytywne efekty.Przez caÅ‚y nastêpny rok Robbie przyjmowaÅ‚ zwiêkszone dawki leków.KiedyskoñczyÅ‚ dziewiêæ lat, podczas jednego z badañ kontrolnych w klinice hematolo-gii wykryto trzeci i ostatni nawrót choroby.Lekarze nie dawali chÅ‚opcu ¿adnychszans na prze¿ycie, ale Donna ani przez chwilê nie mogÅ‚a siê pogodziæ z jegonieuchronn¹ Smierci¹.Wielebny Young spêdzaÅ‚ dÅ‚ugie godziny u boku matki i dziecka w szpitalu. Bruce staraÅ‚ mi siê przybli¿yæ Boga  opowiadaÅ‚a póxniej Donna. NiemogÅ‚am uwierzyæ, aby Bóg byÅ‚ a¿ tak okrutny i zesÅ‚aÅ‚ na Robbie ego tyle cier-pieñ.Bruce powtarzaÅ‚ mi jednak, ¿e jest takie miejsce, gdzie kiedyS wszyscy siêspotkamy, szczêSliwi, bezpieczni i wolni od bólu.Kiedy Robbie byÅ‚ mniejszy i za-bieraÅ‚am go do supermarketu, zawsze mu tÅ‚umaczyÅ‚am, ¿e gdybySmy siê zgubili,ma na mnie czekaæ w lewym tylnym rogu sali sklepowej.I wtedy, w szpitalu, po-wiedziaÅ‚ mi kiedyS:  Mamo, bêdê na ciebie czekaÅ‚ w lewym tylnym rogu nieba.Robbie zdawaÅ‚ sobie sprawê, ¿e umiera [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]

  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • lunamigotliwa.htw.pl
  •