[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Foje, ili pli longe restis ekstere; Nikolao Petroviç iris ren-konte al ili en la ¸ardenon kaj atinginte la laûbon, li subiteekaûdis la rapidajn paÿojn kaj la voçojn de ambaû junuloj.Iliiris çe la alia flanko de la laûbo, kaj ne povis lin vidi. Vi tro malmulte konas mian patron , diris Arkadio.Nikolao Petroviç restis senmova. Via patro estas brava homo , respondis Bazarov, sed pa-sis lia tempo, kantita estas lia kanto. Nikolao Petroviç etendis la orelon & Arkadio respondisnenion.La homo, kies tempo jam pasis, staris du, tri minutojn sen-move kaj malrapide ekiris hejmen. Antaûhieraû mi vidis, ke li legas versaîojn de Puÿkin ,daûrigis dume Bazarov. Klarigu al li, mi petas vin, ke tioestas absurda.Li ja ne estas plu infano: jam estas tempo îetifor çi tiun balaaîon.Kia ideo esti romantikulo en la nunatempo! Donu al li ian bonan libron. 57 PATROJ KAJ FILOJeLIBRO Kion doni al li? demandis Arkadio. Oni povus komenci per Stoff und Kraft 1 de Bilchner. Jes.Tia estis ankaû mia intenco , rimarkis aprobe Arka-dio. Stoff und Kraft estas skribita en populara lingvo & Jen kiel, mi kaj vi , diris en la sama tago Nikolao Petro-viç al la frato, sidante en lia kabineto, & ni estas ju¸itaj: pasisnia tempo, kantita estas nia kanto.Eble Bazarov estas prava;sed unu afero, mi konfesas, doloras min: mi esperis ¸ustenun intime kaj amike proksimi¸i al Arkadio kaj jen mi restasmalantaûe, li preterpasis min, ni ne povas kompreni unu laalian. Kial li estas antaûe? Per kio li tiel diferencas de ni? mal-pacience ekkriis Paûlo Petroviç. Çion çi metis en lian kapontiu sinjoro, la nihilisto.Mi malamas çi tiun doktoraçon; laûmia opinio, li estas simple çarlatano; mi estas certa, ke mal-graû çiuj siaj ranoj li ne multe scias, eç en la fiziko. Ne, frato, tion vi ne diru: Bazarov estas inteligenta kajklera. Kaj kia memamo abomena , ree interrompis Paûlo Petro-viç. Jes , diris Nikolao Petroviç , li estas memama.xajnas, ketio estas neevitebla; sed jen kion mi absolute ne povas kom-preni.xajnas al mi, ke mi faras çion, por ne resti malantaûede la tempo: mi aran¸is moderne miajn rilatojn kun la kam-paranoj, mi fondis farmbienon, en la tuta gubernio oni no-mas min ru¯ulo; mi legas, mi lernas, entute mi penas esti surla nivelo de la moderna tempo, kaj ili diras, ke mia kantoestas kantita.Jes, frato, mi mem komencas pensi, ke ¸i estaskantita. 1 Materio kaj forto.58 PATROJ KAJ FILOJeLIBRO»Kial! Jen kial.Hodiaû mi sidis kaj legis versaîojn de Puÿkin &Tio estis ciganoj & Subite Arkadio proksimi¸as al mi kajsilente, kun karesa kompato delikate, kvazaû de infano, pre-nis mian libron kaj metis antaû mi alian, germanan & ekri-detis kaj foriris, kunprenante la libron de Puÿkin. Jen kio! Kaj kian libron li donis al vi! Jen çi tiun. Nikolao Petroviç elprenis el la posta poÿo de la surtuto lafaman broÿuron de Büchner, la naûan eldonon.Paûlo Petroviç turnis ¸in en la manoj. Hm! murmuris li, Arkadio Nikolaiç sin okupas per viaeduko.Çu vi provis legi la broÿuron! Mi provis. Kaj? Aû mi estas malsa¸a, aû tio çi estas sensencaîo.Kredeblemi estas malsa¸a. Vi ne forgesis la germanan lingvon! demandis Paûlo Pet-roviç. Mi bone komprenas germane. Paûlo Petroviç ree turnis la broÿuron en la manoj kaj kaÿerigardis la fraton.Ambaû silentis. Apropos , komencis Nikolao Petroviç, videble deziranteÿan¸i la temon. Mi ricevis leteron de Koliazin. De Mateo Iljiç. Jes, de li.Li venis en M.por revizii la gubernion.Li estasnun alta persono.Li skribas al mi, ke li deziras, kiel parenco,vidi nin kaj invitas nin kaj Arkadion en la urbon. Vi veturos? demandis Paûlo Petroviç. Ne; kaj vi? 59 PATROJ KAJ FILOJeLIBRO Ankaû mi ne veturos.Mi tute ne vidas la neceson sin trenikvindek verstojn pro liaj belaj okuloj.Mathieu volas sin mon-tri al ni en sia tuta gloro; la diablo lin prenu.Sufiços por li laincenso de la oficistaro.Io eksterordinara, sekreta konsilisto!Se mi daûrigus mian servadon, tiun çi malsa¸an kaj mizeranvivon, mi estus nun generalo-adjutanto.Cetere, vi kaj mi &nia kanto jam estas kantita. Jes, frato; evidente venis jam la tempo mendi çerkojn kajkruci la manojn sur la brusto , rimarkis Nikolao Petroviç kunsopiro. Ne, frato; mi ne kapitulacos tiel facile , murmuris PaûloPetroviç. Ni ankoraû batalos kontraû la doktoro, mi tion an-taûsentas. La batalo okazis en la sama tago çe la vespera teo.PaûloPetroviç venis en la salonon jam batalpreta, incitita kaj sen-ÿanceli¸a.Li atendis nur pretekston, por sin îeti kontraû lamalamiko, sed preteksto longe ne venis.Bazarov ¸eneraleparolis malmulte en la çeesto de la maljunuloj Kirsanov ,(tiaj li nomis ambaû fratojn), kaj en tiu vespero li ne estisbonhumora kaj silente trinkis teon, unu glason post alia.Paû-lo Petroviç brulis pro malpacienco; fine lia deziro plenumi¸is.Oni parolis pri unu el la najbaraj bienuloj. Sentaûgulo,aristokrataço , indiferente diris Bazarov, kiu renkontadis linen Peterburgo. Permesu al mi demandi vin , komencis Paûlo Petroviç, kajliaj lipoj tremis, laû via opinio la vortoj sentaûgulo kaj ari-stokrato signifas la samon! Mi diris: aristokrataço , respondis Bazarov, malrapidesorbante sian teon. Jes; sed mi supozas, ke vi havas la saman opinion pri la60 PATROJ KAJ FILOJeLIBROaristokratoj kaj aristokrataçoj.Mi opinias mia devo deklari alvi, ke mi ne konsentas kun vi.Mi kura¸as diri, ke çiuj konasmin kiel homon liberalan kaj amantan la progreson; sed ¸u-ste tial mi estimas la aristokratojn, la verajn.Rememoru, esti-mata sinjoro (de tiuj çi vortoj Bazarov levis la okulojn al Paû-lo Petroviç), rememoru, estimata sinjoro , ripetis li per akravoço, la anglajn aristokratojn.Ili ne cedas eç minimume desiaj rajtoj, kaj tial ili respektas la rajtojn de la aliaj; ili postu-las la plenumon de la devoj rilate al ili; kaj tial ili mem ple-numas siajn devojn
[ Pobierz całość w formacie PDF ]