[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.103 LA AVENTUROJ DE PINOKJOeLIBROSed ili ankora� ne finis enpa�i, kiam ili a�dis fermi�ikun bruego la pordon.Estis Pinokjo, kiu �in fermis, kaj kiu ne kontenti�is pertio, ke li fermis �in, sed por pli granda sekureco li me-tis anta� �in �tonon kiel apogilon.Kaj poste li komencis boji, kaj bojis kiel vera hundo:vam-vam-vam-vam.Je tiu bojado la kamparano elsaltis el la lito, prenispafilon, kaj elmetinte la kapon tra la fenestro demandis: Kio nova? Alvenis la �telistoj! respondis Pinokjo. Kie ili estas?104 LA AVENTUROJ DE PINOKJOeLIBRO En la kokejo. Tuj mi eliros.Kaj fakte, post palpebrumo la kamparano estis ekste-re: li kuris rekte en la kokejon, kaptis kaj ensakigis lakvar foinojn, kaj diris al ili tre kontente: Fine tamen vi falis en miajn manojn! Mi povus vinpuni, sed mi ne estas tiel kruela! Mi kontenti�os per tio,ke morga� mi portos vin al la gastejestro de la proksimavila�o, kiu senfeligos kaj fritos vin kiel bongustajn lepo-rojn.Tio estas honoro, kiun vi ne meritas, sed la gran-danimaj homoj, kiel mi, ne atentas tiajn bagatelojn!Poste li iris al Pinokjo, karesis lin kaj demandis inter-alie: Kiel vi sukcesis malkovri la komploton de �i kvar�telistetoj? �efe, ke mia Melampo, mia fidela Melamponeniam rimarkis ion!Tiam la marioneto povus rakonti tion, kion li sciis: doli povus rakonti la hontindan pakton inter la hundo kajla foinoj, sed li ekmemoris, ke la hundo estas mortinta,kaj li subite pensis en si: Por kio utilas akuzi mortintojn? La mortintoj estasmortintaj, kaj la plej bona afero, kiun oni povas fari,estas: lasi ilin en paco! �u vi dormis a� maldormis, kiam la foinoj venis alla korto? demandis plu la kamparano. Mi dormis, konfesis Pinokjo, sed la foinoj ve-kis min per siaj babila�oj, kaj unu e� venis al mi al lahundejo por diri: Se vi promesas ne boji, kaj ne veki la105 LA AVENTUROJ DE PINOKJOeLIBROmastron, ni donacos al vi belan kokineton senplumigi-tan! �u vi komprenas? Ili a�dacis fari al mi tian propo-non! �ar oni devas scii, ke mi estas marioneto, kiu eblehavas �iujn mankojn de �i tiu mondo: sed mi ne man�as�e la sama tablo kun tiel malhonestaj homoj, kaj mi nemantelas iliajn fiagojn! Brava knabo! la�dis lin la kamparano, frapante alli la �ultron. �i tiuj trajtoj de via karaktero donos al vimultan honoron.Kaj por pruvi al vi mian grandan kon-tenton, ekde nun vi estas libera, vi povas reiri al via hej-mo!Kaj li deprenis la hundokolumon.106 LA AVENTUROJ DE PINOKJOeLIBRO23 Pinokjo priploras la morton de la belaBluhara Knabino: poste li trovaskolombon, kiu portas lin al lamarbordo, kaj tie li �etas sin en lamaron por helpi al sia pa�jo �epetopena� Pinokjo ne plu sentis la pezon de la malmo-Ala, humiliga ringo �irka� la kolo, li �etis sin kure trakampoj kaj arbaroj, kaj e� momenteton ne haltis, �is lialvenis al la �efvojo, kiu rekondukos lin al la dometo dela Feino.Kiam li atingis la �efvojon, li turnis sin por rigardimalsupren al la sube etendi�anta ebena�o, kaj nudoku-le li bone distingis la arbaron, kie malfeli�e li renkonti�iskun la Vulpo kaj la Kato: li vidis levi�i inter aliaj arboj lasupron de tiu Granda Kverko, sur kiu li estis pendole107 LA AVENTUROJ DE PINOKJOeLIBROpendumita je la kolo: kaj li rigardis �i tien, li rigardis tien,sed li ne sukcesis ekvidi la dometon de la bela BluharaKnabino.Tiam li ekhavis ian mal�ojan anta�senton, kaj ekku-ris per �iuj fortoj, kiuj restis en liaj gamboj, kaj post kel-kaj minutoj li trovi�is sur la kampo, kie iam la BlankaDometo trovi�is.Sed �i ne plu trovi�is.Staris anstata�emalgranda marmora �tono, sur kiu oni povis legi permajuskloj la sekvajn dolorajn vortojn:�I TIE RIPOZASLA BLUHARA KNABINO,KIU MORTIS PRO DOLORO�AR FORLASIS xINLA FRATETO PINOKJO.Mi lasas al vi imagi, kion sentis la marioneto, kiam lipene elsilabumis tiujn vortojn
[ Pobierz całość w formacie PDF ]