[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Apud la lito sidis krom Ajna la gepatroj kaj flegistino, sedAjna sentis, kvaza� la aliaj estus fremduloj.Avino tamen estas59 VIVO VOKASeLIBROnur �ia avino, ili komprenis unu la alian.Pli kaj pli malofti�isla spiroj, pli kaj pli penaj ili fari�is.Ajna sentis doloran kom-paton, kaj �i flustris interne: Balda�, tre balda� vi havostrankvilon, avino. En la sama momento �i denove kvaza� vidis anta� si tiunstelon, kiu glitas kaj glitas & kaj jen avino elspiras kaj posteestas tute kvieta, tute silenta.Ajna rigardas �in senmove.Kienun estas avino? La stelo, kiu tiel trankvile glitis anta�en trala spaco, ne estas videbla plu.La okuloj de Ajna pleni�as de larmoj.Ne doloro aperigasilin.Estas bone por avino ripozi.Estas neklaraj sed animtre-migaj sentoj anta� la granda mistero, kiuj venigas la larmojn.Sed kiam la flegistino fermis la okulojn de avino kaj jamkovris �ian viza�on, io ek�iris en la interno de Ajna, kaj �iakorpo momente ektremis.Sed neniu sono venis de �iaj kun-premitaj lipoj.Nur interne, tute sekrete inter si kaj avino, �iflustris plortreme: Adia� avino, adia� avino! Jam pasis monatoj de tiam, kaj nun estas la plej bela el �iujhelaj noktoj.La homoj liberi�is el la katenoj de la ordinaravivo kaj por kelkaj horoj fari�as civitanoj en poezia revomon-do revomondo sed tamen plene reala, kreita el homaj sen-toj kaj plenflora, sed ankora� virge netu�ita naturo.Tion sentas ne nur la junulinoj kaj junuloj en la dancejoj,por kiuj la vivo estas sopiro kaj feli�o.Tion sentas anka� lainfanoj, kiuj jam faris siajn dancoludojn kaj kun pezaj palpe-broj kaj fojaj oscedoj brave batalas kontra� la laco.Tion sen-tas la maljuna fra�lo, kiu flanke de junaj sopiroj fumadas kajrakontas gajajn historiojn.Tion sentas e� la junulo, kiun mal-feli�e tro tentis iu trinka�o, tiel ke li devas resti flanke kaj deknabinoj kaj de gajaj kamaradoj anka� por li la nokto estas60 VIVO VOKASeLIBROpli hela kaj pli virge plenflora ol iu alia nokto.Tion sentas lamaljunulo, kiu trankvile fumas sian pipon sur la benko anta�sia hejmo, la maljunulino �e sia kafotaso, la fi�isto sur lago ensoleca arbaro.Post momento Ajna revenis al Eriko.xia viza�o estis seri-oza sed hela de �ojo, kaj �iaj okuloj brilis kontra� li kvaza�danke.Ili sen ur�o iris anta�en kaj sen ur�o jen kaj jen inter�an�isiujn vortojn.Eriko demandis pri la domkonstruado, kiun �i�us menciis.xi rakontis kiel la patro jam en la pasinta a�tu-no a�etis teron kaj faris komencajn laborojn, kiel li kaj patrinoplanis kaj planis: en tiu domo ili �iuj havos bonan lokon kajkomforton, anka� avino havos sian propran �ambron, kie �ipovos trankvile pasigi sian maljuna�on.Sed avino ne �isvivistiun tagon &Ili iris norden kaj preterpasis la vojon al la popola parko.Tra la arbaro a�di�is muziko kaj difuza bruo de multaj hom-vo�oj.Sed nek li nek �i atentis pri la gaja loko, kiam ili preter-iris.Jen kaj jen ili renkontis biciklanton a� piediranton, kiu nurmalfrue povis iri al la dancejo.Ili suriris la vojon al okciden-to, kaj nun preterpasis ilin nur malofta a�to, cetere ili estissolaj en la arbaro.Ajna komencis rakonti pri avinjo.xi kaptis jen iun okazon,kiu aperis en �ia memoro, jen alian, kaj iom post iom �i plek-tis tutan bildon pri sia vivo kune kun avino de sia plej fruaa�o kaj �is la fino.Tiel nela�te �i parolis, ke nur apudirantopovis �in a�di, sed vibris en la vo�o tiu varmo, kiu venas,kiam oni parolas al amiko, al kiu sola oni povas rakonti siajnplej internajn pensojn kaj sentojn.61 VIVO VOKASeLIBRODekstre de la �oseo kaj pli profunde aperis la akvovasto deLupolago kun la helo de la �ielo �vebanta en la profundo.Tute apude forglitis arbara vojeto inter la arboj en direkto alla lago.Ili sekvis �in, kaj post kelkaj minutoj ili trovi�is �e labordo kaj sidi�is tie.Ajna jam rakontis �ion gravan en la rilato inter �i kaj avino.Sed iel �i implikis sin mem en la rakonto, kaj io pelis �in anko-ra� diri ion.En �i sufoke premas sento, kiu �iam restis pre-ska� tute ka�ita.Malrapide kaj hezite venas tremantaj vortoj pri senpatre-co, pri manko de kompreno, pri soleco kaj sopiroj.En la ron-do de la kamaradoj estis vivo pli feli�a, konsolo por senhej-mulino
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
