[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Apud la lito sidis krom Ajna la gepatroj kaj flegistino, sedAjna sentis, kvazaû la aliaj estus fremduloj.Avino tamen estas59 VIVO VOKASeLIBROnur ÿia avino, ili komprenis unu la alian.Pli kaj pli malofti¸isla spiroj, pli kaj pli penaj ili fari¸is.Ajna sentis doloran kom-paton, kaj ÿi flustris interne: Baldaû, tre baldaû vi havostrankvilon, avino. En la sama momento ÿi denove kvazaû vidis antaû si tiunstelon, kiu glitas kaj glitas & kaj jen avino elspiras kaj posteestas tute kvieta, tute silenta.Ajna rigardas ÿin senmove.Kienun estas avino? La stelo, kiu tiel trankvile glitis antaûen trala spaco, ne estas videbla plu.La okuloj de Ajna pleni¸as de larmoj.Ne doloro aperigasilin.Estas bone por avino ripozi.Estas neklaraj sed animtre-migaj sentoj antaû la granda mistero, kiuj venigas la larmojn.Sed kiam la flegistino fermis la okulojn de avino kaj jamkovris ÿian viza¸on, io ekÿiris en la interno de Ajna, kaj ÿiakorpo momente ektremis.Sed neniu sono venis de ÿiaj kun-premitaj lipoj.Nur interne, tute sekrete inter si kaj avino, ÿiflustris plortreme: Adiaû avino, adiaû avino! Jam pasis monatoj de tiam, kaj nun estas la plej bela el çiujhelaj noktoj.La homoj liberi¸is el la katenoj de la ordinaravivo kaj por kelkaj horoj fari¸as civitanoj en poezia revomon-do revomondo sed tamen plene reala, kreita el homaj sen-toj kaj plenflora, sed ankoraû virge netuÿita naturo.Tion sentas ne nur la junulinoj kaj junuloj en la dancejoj,por kiuj la vivo estas sopiro kaj feliço.Tion sentas ankaû lainfanoj, kiuj jam faris siajn dancoludojn kaj kun pezaj palpe-broj kaj fojaj oscedoj brave batalas kontraû la laco.Tion sen-tas la maljuna fraûlo, kiu flanke de junaj sopiroj fumadas kajrakontas gajajn historiojn.Tion sentas eç la junulo, kiun mal-feliçe tro tentis iu trinkaîo, tiel ke li devas resti flanke kaj deknabinoj kaj de gajaj kamaradoj ankaû por li la nokto estas60 VIVO VOKASeLIBROpli hela kaj pli virge plenflora ol iu alia nokto.Tion sentas lamaljunulo, kiu trankvile fumas sian pipon sur la benko antaûsia hejmo, la maljunulino çe sia kafotaso, la fiÿisto sur lago ensoleca arbaro.Post momento Ajna revenis al Eriko.xia viza¸o estis seri-oza sed hela de ¸ojo, kaj ÿiaj okuloj brilis kontraû li kvazaûdanke.Ili sen ur¸o iris antaûen kaj sen ur¸o jen kaj jen interÿan¸isiujn vortojn.Eriko demandis pri la domkonstruado, kiun ÿiîus menciis.xi rakontis kiel la patro jam en la pasinta aûtu-no açetis teron kaj faris komencajn laborojn, kiel li kaj patrinoplanis kaj planis: en tiu domo ili çiuj havos bonan lokon kajkomforton, ankaû avino havos sian propran çambron, kie ÿipovos trankvile pasigi sian maljuna¸on.Sed avino ne ¸isvivistiun tagon &Ili iris norden kaj preterpasis la vojon al la popola parko.Tra la arbaro aûdi¸is muziko kaj difuza bruo de multaj hom-voçoj.Sed nek li nek ÿi atentis pri la gaja loko, kiam ili preter-iris.Jen kaj jen ili renkontis biciklanton aû piediranton, kiu nurmalfrue povis iri al la dancejo.Ili suriris la vojon al okciden-to, kaj nun preterpasis ilin nur malofta aûto, cetere ili estissolaj en la arbaro.Ajna komencis rakonti pri avinjo.xi kaptis jen iun okazon,kiu aperis en ÿia memoro, jen alian, kaj iom post iom ÿi plek-tis tutan bildon pri sia vivo kune kun avino de sia plej fruaa¸o kaj ¸is la fino.Tiel nelaûte ÿi parolis, ke nur apudirantopovis ÿin aûdi, sed vibris en la voço tiu varmo, kiu venas,kiam oni parolas al amiko, al kiu sola oni povas rakonti siajnplej internajn pensojn kaj sentojn.61 VIVO VOKASeLIBRODekstre de la ÿoseo kaj pli profunde aperis la akvovasto deLupolago kun la helo de la çielo ÿvebanta en la profundo.Tute apude forglitis arbara vojeto inter la arboj en direkto alla lago.Ili sekvis ¸in, kaj post kelkaj minutoj ili trovi¸is çe labordo kaj sidi¸is tie.Ajna jam rakontis çion gravan en la rilato inter ÿi kaj avino.Sed iel ÿi implikis sin mem en la rakonto, kaj io pelis ÿin anko-raû diri ion.En ÿi sufoke premas sento, kiu çiam restis pre-skaû tute kaÿita.Malrapide kaj hezite venas tremantaj vortoj pri senpatre-co, pri manko de kompreno, pri soleco kaj sopiroj.En la ron-do de la kamaradoj estis vivo pli feliça, konsolo por senhej-mulino
[ Pobierz całość w formacie PDF ]