Howatch Susan Weekend w Londynie (2)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Będę tam jakieś pięć dni, możetydzień.Skoro i tak zamierzałaś wybrać się do Anglii. Jeszcze nie wiem, co zamierzam ucięłam trochę zbyt gwałtownie icofnęłam się pod białe mury Sacr�-Coeur. Rano się zastanowię. A nie mogłabyś teraz? Usłyszałam za plecami jego ciche kroki.Chciałbym się znów z tobą spotkać.To jakiś absurd, żebyśmy mielispędzić przyszły tydzień w różnych miastach. Dlaczego? odparłam zaczepnie, siląc się na swobodny ton, któryzabrzmiał bardzo hardo i nienaturalnie. Na pewno oboje byśmy to jakoś przeżyli.Spodziewałam się szybkiej,zręcznej riposty, ale Garth milczał.Zaskoczona tą nieoczekiwaną reakcją,odwróciłam się do niego.Twarz miał nieruchomą, jasne oczynieprzeniknione tak jak przedtem. Przepraszam dodałam złośliwie, sądząc, że jeszcze bardziej gotym zdenerwuję.Ale on niczego nie dał po sobie poznać. Niepowinnam tak mówić.Wybacz mi.Uśmiechnął się. Zasłużyłem sobie na to odrzekł pogodnie. Niby dlaczegomiałbym ci dyktować, jak masz spędzić urlop? To ja powinienem cięprzeprosić. Nie, ja. E, niech diabli porwą przeprosiny i wszystko inne! zawołał w nagłym, nietypowym dla niego wybuchu zniecierpliwieniai po chwili poczułam jego ręce na swojej talii, a jego wargi, chłodne itwarde, na swoich ustach. Za to też przepraszam dodał, kiedy mniepo sekundzie puścił. Jeżeli oczywiście uważasz, że to wymaga przeprosin.Wolałem już zajednym zamachem załatwić wszystkie przeprosiny.Nie jest ci zimno? Troszeczkę powiedziałam chwytając się pierwszego lepszegopretekstu, który usprawiedliwiłby moją nagłą bladość i drżenie całegociała. Ale nie bardzo. Wracajmy na plac, poszukamy taksówki.Dwadzieścia minut pózniejtaksówka zajechała pod dom mojej siostry.Garth poprosił kierowcę, żebyzaczekał.Odprowadził mnie do drzwi wejściowych, a kiedy zaczęłam mudziękować za wieczór, sięgnął po portfel i wyjął wizytówkę. Ja też spędziłem niezapomniany wieczór.Zostawiam ci swój adres inumer telefonu.Gdybyś się namyśliła na wyjazd do Londynu, zadzwoń domnie zaraz po przyjezdzie, żebym mógł się z tobą spotkać.A jeżelizostaniesz w Paryżu, zadzwonię do ciebie, jak tylko wrócę z Londynu.Wizytówka była chłodna i gładka w dotyku.Patrzyłam w oszołomieniuna adres i numer telefonu.Znów chciałam mu podziękować, ale słowauwięzły mi w gardle. No to dobranoc, Claire. Dobranoc, Garth.Jeszcze raz pocałował mnie lekko i już go nie było.Weszłam do środka,zamknęłam drzwi i oparłam się o nie.Słyszałam, jak winda wjeżdża namoje piętro, jak drzwi otwierają się i zamykają, weszłam machinalnie napodest, a potem stałam bez ruchu w ciemnym mieszkaniu, myśląc o tymwszystkim, czego sobie nie powiedzieliśmy.Dopiero po dłuższej chwilizapaliłam światło.Niemal od razu zobaczyłam liścik od Candy-Anny, zatknięty za tarczętelefonu.Napisała drukowanymi literami:WARREN MAYNE PROSI O WIADOMOZ, JAK TYLKOPRZYJDZIESZ.SPRAWA PILNA.Krzyknęłam cicho z wrażenia.Pogrzebałam w torebce, znalazłamskrawek papieru z numerem telefonu Warrena i zaczęłam go wykręcaćniepewną, drżącą ręką. Na miły Bóg, Claire przywitał mnie Warren z wymówką w głosie. Dochodzi trzecia nad ranem! Co ci strzeliło do głowy, żeby dzwonić domnie o tej porze? Nie jestem nocnym markiem.Zrobiło mi się głupio, że zachowałam się tak bezmyślnie.Straciłamrachubę czasu, nie spojrzałam nawet na zegarek. Strasznie mi przykro odparłam ze skruchą. Ale właśniewróciłam i zastałam liścik od Candy-Anny, żeby natychmiast do ciebiezadzwonić, bo masz pilną wiadomość. Na litość boską, czy ta idiotka nie może nawet dobrze przekazaćwiadomości? Dzwoniłem tylko, żeby się dowiedzieć, czy zdecydowałaśsię lecieć jutro do Anglii [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Search

Podstrony