[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Dlatego przedstawicieli Eichmanna wysłano w tym celu do Francji,Belgii, Holandii, Luksemburga, Norwegii, Rumunii, Grecji, Bułgarii, Polski, Czechosłowacji i na Węgry.Do końca wojny zginęło około sześciu milionów %7łydów. Ostateczne rozwiązanie stało się bezprzykładną próbą dla chrześcijańskiej wiary, religii opartej nakoncepcji agape (miłości), która, niezależnie od różnic dzielących ludzi, każdego szanuje jednakowo jakodziecko Boże i która, jak przypomniał w swojej pierwszej encyklice z roku 1941 Pius XII, cytując słowa św.Pawła o uniwersalności chrześcijaństwa, nie wyróżnia Greka ani %7łyda, obrzezania ani nieobrzezania,cudzoziemca, Scyty, niewolnika, bo wszystkim i we wszystkich jest Chrystus .Chrześcijanie stanęli więcprzed moralnym wyzwaniem.Czyż oczywistym obowiązkiem chrześcijanina nie było bowiem protestować i przeciwstawiać się bez względu na konsekwencje eksterminacji %7łydów?Mający długą historię, oparty na religijnych podstawach antyjudaizm chrześcijaństwa, a zwłaszczakatolicyzmu, w wieku dwudziestym bynajmniej nie osłabł.Owszem, prześladowanie %7łydów na gruncieideologii rasistowskiej Hitlera, a cóż dopiero rozgrzeszenie zagłady tej rasy, nie mieściło się w kulturzekatolickiej.Niemniej katolicyzm był na pierwszy rzut oka powiązany ze skrajnie prawicowymnacjonalizmem, korporacjonizmem i faszyzmem, wyznającym i czynnie wspierającym antysemityzm.Praktycznie każdy prawicowy dyktator tamtej doby urodził się jako katolik i odebrał katolickie wychowanie -zarówno Hitler, jak Horthy, Franco, Petain, Mussolini, Pavelic i Tiso (katolicki ksiądz).Zdarzały się teżpojedyncze, lecz znaczące przykłady antysemickich wypowiedzi katolickich biskupów, i to w połowie lattrzydziestych, kiedy prześladowania %7łydów w Niemczech nabrały tempa.W roku 1936 prymas Polski,kardynał Hlond, wyraził opinię, że problem żydowski istnieje i istnieć będzie, dopóki %7łydzi będą %7łydami 5.Pius XI w swojej słynnej encyklice Mit brennender Sorge z roku 1937 wprawdzie odrzucił poniewczasie rasizm,ale nie uniknął, jak widzieliśmy, szczątkowego antyjudaizmu.Dlatego mimo jego oczywistych wskazańbiskupi słowaccy, na przykład, powtórzyli w liście pasterskim oskarżenia, że %7łydzi są bogobójcami 6.Wczasie wojny antyjudaizm, a nawet antysemityzm zagościł nawet w samym sercu Watykanu, zważywszy nato, że doradca Piusa XII w sprawach teologicznych, czołowy dominikański teolog i neotomista Garrigou-Lagrange, był gorącym zwolennikiem marszałka P�taina, a poza tym blisko przyjaznił się z ambasadoremrządu Vichy przy Stolicy Apostolskiej.W nikczemnej depeszy dyplomata ten, podpierając się cytatami zTomasza z Akwinu, zebranymi przez rzymskich neotomistów, poinformował swych przełożonych, żeWatykan nie sprzeciwia się antyżydowskim ustawom Etat Fran�ais 7.A co myślał o prześladowaniach, deportacjach i zagładzie %7łydów Eugenio Pacelli, obwołany przezinnych i samego siebie namiestnikiem Chrystusa na ziemi?Pacellego podróż w milczeniePrzez cały rok 1942 do Piusa XII napływały wiarygodne informacje o szczegółach ostatecznegorozwiązania .Jednocześnie musiał wysłuchiwać nadsyłanych z całego świata mnożących się próśb o jegowyrazne potępienie.9 lutego 1942 roku, zaledwie dwadzieścia dni po konferencji w Wannsee, Hitler w histerycznymprzemówieniu radiowym oświadczył, że %7łydzi zostaną starci z powierzchni ziemi na co najmniej tysiąc lat! .Na tę, przedrukowaną przez rzymską gazetę II Messagero , mowę zwrócił uwagę zarówno brytyjski posełprzy Stolicy Apostolskiej, Osborne, jak watykański sekretarz stanu Maglione, wspominając w rozmowie z nimo nowym wybuchu nienawiści Hitlera do %7łydów 8 - Stan wiedzy i reakcje Pacellego na wydarzenia najlepiejwidać, śledząc, jak rezydujący w Watykanie Osborne namawiał go do zabrania głosu.18 marca 1942 roku do Watykanu, za pośrednictwem papieskiego nuncjusza w Bernie, nadeszłomemorandum Richarda Lichtheima i Gerharda Riegnera, przedstawiające drastycznie antysemickie środkizastosowane na Słowacji, Węgrzech, w Chorwacji i w nieokupowanej części Francji.Ich prośba dotyczyła tychkatolickich krajów, w których papież zachował wpływy.Z watykańskich dokumentów wynika, że zwyjątkiem interwencji w Słowacji, której prezydentem był prałat Josef Tiso, i powściągliwych lokalnychinicjatyw nuncjusza apostolskiego we Francji, nie było innych reakcji ani ingerencji ze strony Kościoła 9.W tym samym miesiącu z różnych zródeł we wschodniej Europie napłynęło do Watykanu sporodoniesień o losie około dziewięćdziesięciu tysięcy - w tym pokaznej liczby ochrzczonych - %7łydów, którychwywieziono do obozów w Polsce 10.Nuncjusz papieski w Bratysławie napisał, że deportacja ta równa sięwysłaniu wielkiej liczby ludzi na pewną śmierć.Wiosną 1942 roku świat zasypały wiadomości o stosowaniu przez hitlerowców na terytoriachokupowanych polityki zabijania zakładników w odwecie za ataki partyzantów.W Watykanie dobrze o tymwiedziano, ponieważ Niemcy, chcąc zniechęcić przeciwnika do dalszych ataków, wcale się z tym nie kryli.Osborne odnotowywał wszystkie te wieści z zamiarem przekazania ich papieżowi. Wczoraj, w dniu urodzinHitlera, na znak żałoby po milionach zabitych i torturowanych włożyłem czarny krawat , napisał 21 kwietniado swojej przyjaciółki Bridget McEwan, z którą często korespondował w czasie wojny.Tego samego dnia wrozmowie z kardynałem Maglionem wspomniał o swojej teorii, że Hitler i wszystkie jego szatańskie dzieła sąbyć może procesem wypędzania diabła z podświadomości niemieckiej rasy i że kiedy ten bolesny procesdobiegnie końca, [Niemcy] mogą stać się przyzwoitymi członkami wspólnoty narodów .Ale Maglione zbyłto jako dziecinadę 11.Zbrodnie na zakładnikach osiągnęły apogeum po śmierci kierującego ostatecznym rozwiązaniem Reinharda Heydricha, którego zabili w Pradze dwaj czescy bojownicy ruchu oporu, zrzuceni przez brytyjski wywiad.Z dziesięciu tysięcy aresztowanych stracono tysiąc trzystu.W dniach 9-10 czerwca zniszczonooskarżoną o udzielenie schronienia zabójcom Heydricha wieś Lidice, a wszystkich zamieszkujących jąmężczyzn i chłopców rozstrzelano.Następnego dnia Osborne napisał do pani McEwan: Dano mi wyraznie do zrozumienia, że J.S.[JegoZwiątobliwość] ma złą opinię w [brytyjskim] MSZ i, jak można sądzić, u Brytyjczyków.Wynika to w znacznejczęści z jego własnej winy, z drugiej jednak strony niezupełnie, zważywszy na to, że jest, jaki jest.Przykro miz tego powodu, sądzę jednak, iż wiele przemawia za nim 12.Z uwag tych wynika, że wskutek milczenia Pius XII zepsuł sobie opinię w Wielkiej Brytanii, a wśródludzi otaczających go w Watykanie wzbudzał ambiwalentne uczucia.W przypadku Osbornea zmniejszyły sięone nieco na widok masy dzieci, które po pierwszej komunii czekały na papieża pod oknami jego komnat.13czerwca Osborne zapisał w swoim pamiętniku, że była to wzruszająca scena, ale, niestety, moralnegoprzywodzenia światu nie da się zachować, udzielając masowych audiencji włoskim pierwszymkomunikantom .Na Hitlera dobrotliwość Anielskiego Pasterza nie wystarczy, a moralnego przywództwanie zapewni głoszenie nieprzestrzeganych Dziesięciu Przykazań 13
[ Pobierz całość w formacie PDF ]