[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Ojciec podporządkowujesobie jego ciało i mówi: Mogę z twoim ciałem zrobić, co mi się podoba .Wykorzystanie pod płaszczykiem zdrowej dyscypliny Nadużycie niejednokrotnie ukrywa się pod płaszczykiem zdrowej dyscypliny .Uważam, że funkcjonalna kara cielesna ogranicza się do wymierzenia dziecku klapsa otwartądłonią w okryte ubraniem pośladki, i to w taki sposób, by nie spowodowało to żadnychczerwonych śladów, a w dziecku nie został wzbudzony chaotyczny wstyd.Użycie otwartejdłoni pozwala rodzicowi zachować kontrolę nad siłą uderzenia, bo gdyby uderzył dziecko zamocno, sam poczułby ból dłoni.Wymierzanie klapsa przez ubranie zapewnia, że dziecko niezostanie brutalnie obnażone i zawstydzone seksualnie przez ściągnięcie mu rajtuzów czyspodni.Uważam również, że kiedy dziecko jest bardzo małe, można lekko uderzyć je porękach, jeśli uparcie wsadza je gdzieś lub chwyta za coś, co może być dla niegoniebezpieczne.Funkcjonalna dyscyplina fizyczna jest bardziej środkiem zwrócenia dziecku na cośuwagi, niż wymierzeniem mu kary.Kiedy opiekun wytknie dziecku jakąś niedoskonałość, wdziecku wyzwala się naturalny wstyd, lecz funkcjonalna interwencja daje dziecku poczuciepewności, że to tylko jego zachowanie wymaga stanowczego sprzeciwu, a ono samopozostaje drogocenną, cudowną istotą, która powinna zwrócić uwagę na swojąniedoskonałość i poprawić się, jeśli prowadzi to do szkodliwych lub antyspołecznych zachowań.Uważam, że kiedy dziecko ma sześć lat, nawet taka forma fizycznej dyscypliny, jakuderzenie otwartą dłonią w pośladki przez ubranie, nie jest już właściwa i funkcjonalna.Opiekun powinien raczej wyjaśnić dziecku, co w jego zachowaniu jest nie do przyjęcia, iprzestrzec je, jakie będą konsekwencje, jeśli się nie zmieni.Jeśli dziecko nie posłucha, trzebamu dać odczuć owe nieprzyjemne konsekwencje niewłaściwego zachowania.Nie powinno sięwięc, na przykład, bić kilkunastoletniego syna za to, że wrócił za pózno do domu; zamiasttego można mu powiedzieć: Jutro wieczorem nie wyjdziesz z domu .Ważne jest, aby rozumieć różnicę między zachowaniem i jego konsekwencjami a winą i karą .Konsekwencje powinny być, na ile to możliwe, czytelnie związane z tym, cosię wydarzyło, i mieć w opinii dziecka tę samą wagę , co jego niewłaściwe zachowanie.Nastolatkowi, który raz wrócił za pózno do domu, można zabronić wyjść w jeden wieczór, alenie przez dwa tygodnie.A oto dobry przykład, zaczerpnięty z książki Virginii Satir Peoplemaking, w którejopisuje ona różnicę między konsekwencjami a karą.Załóżmy, że twój syn dzień w dzieńzapomina zabrać śniadania do szkoły, a potem wydzwania do ciebie, swojej matki, i prosi,abyś mu przyniosła do szkoły coś do zjedzenia.Aby powstrzymać to zachowanie, prosisz go,aby usiadł obok ciebie, i mówisz: Posłuchaj, Charlie, normalną konsekwencją zapominania oprzygotowaniu sobie drugiego śniadania jest to, że będziesz głodny .Kiedy następnego dniaznowu zapomni o drugim śniadaniu i dzwoni do ciebie ze szkoły, mówisz mu: Przykro mi,Charlie.Wczoraj rozmawialiśmy na ten temat.Będziesz po prostu głodny, bo taka jestkonsekwencja zapominania o zabraniu drugiego śniadania.Ja ci go nie przyniosę .Konsekwencje powinny być możliwie najbardziej zbliżone do tego, co stałoby się,gdyby żaden z członków rodziny nie zwrócił uwagi na niewłaściwe zachowanie dziecka.Takjest w świecie dorosłych.Jeśli ktoś narusza porządek w miejscu publicznym, może byćaresztowany i stanąć przed kolegium do spraw wykroczeń.Jeśli ktoś zachowuje się hałaśliwiew kinie, może zostać z niego wyrzucony przez portiera.Jeśli chłopiec przeszkadza całejrodzinie oglądać ciekawy program telewizyjny, powinien być wyproszony ze wspólnegopokoju do miejsca, w którym nie może przeszkadzać innym osobom.Trzeba mu wyjaśnić, żerodzina nie akceptuje jego zachowania i że nie życzy sobie jego obecności we wspólnympokoju, dopóki nie przestanie wszystkim przeszkadzać.W funkcjonalnej opiece rodzicielskiej nie ma miejsca na fizyczną przemoc wobecdziecka.Jestem przeciwna anarchii w rodzinie, ale z całą mocą twierdzę, że funkcjonalnepodejście do dziecka polega przede wszystkim na przejawianiu stałej troski o dziecko.Tak, jakby jego ciało było drogocenną chińską wazą wartą 25 000 dolarów, z którą trzeba siębardzo ostrożnie obchodzić, bo jest zbyt cenna i można ją łatwo uszkodzić.Każdy aktfizycznej przemocy - a więc akt nadużycia - może uszkodzić psychikę dziecka, a zwłaszczajego poczucie swojej wartości, podobnie jak nieuważne lub umyślnie gwałtowne obchodzeniesię z cenną wazą może spowodować jej zniszczenie.Nikczemna przemoc fizycznaAkty nikczemnej przemocy fizycznej wobec dzieci są przez większość ludzi uważaneza czyny złe i przestępcze.Są to takie skrajne formy fizycznego nadużycia, jak rozmyślneprzypalenie lub oparzenie, odcięcie dłoni, przypalanie genitalii papierosem, rozbijanie czaszkilub ciężkie pobicie prowadzące do uszkodzenia organów wewnętrznych.W takichprzypadkach nie ma wątpliwości, że stosunek rodzica do dziecka jest pozbawionyjakiegokolwiek szacunku.Są jednak inne formy fizycznego nadużycia, które mogą miećbardzo szkodliwe konsekwencje z powodu zawstydzenia towarzyszącego takimzachowaniom.Nadużycie fizyczne przy użyciu przedmiotówNiektórzy ludzie biją swoje dzieci, używając różnych przedmiotów, takich jak pasy,szczotki do włosów, krzesła, nogi od pianina, rózgi i kije, sznury od żelazka, buty, drewnianechochle czy packi na muchy.Kiedy w użyciu są takie przedmioty, prawie zawsze dochodzi doaktu nadużycia wobec dziecka
[ Pobierz całość w formacie PDF ]