[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Pies pomocnika jest przywiązany wpewnej odległości od naszego, ale jest dobrze widoczny.Pomocnikstara się zwrócić na siebie uwagę naszego psa, przemawiając doniego.Wołamy naszego psa.Jeżeli pies przybiegnie (pomocnik go puszcza razem ze smyczą),PDF stworzony przez wersję demonstracyjną pdfFactory Pro www.pdffactory dostaje wszystkie smakołyki jeden po drugim, jest nagradzany bardzowylewnie pochwałami i głaskaniem przez 20 sekund.Ponownie aranżujemy taką samą sytuację, zwiększając bodzcerozpraszające (aż do zachęcania psa smakołykiem przez pomocnika).Po kilku ćwiczeniach nasz pies nie pozwoli się rozproszyćpomocnikowi, niezależnie od tego, co ten wymyśli.Jeżeli pies nie przybiega na pierwsze wołanie, przewodnik biegnie dopsa pomocnika, ostentacyjnie daje mu wszystkie smakołyki, bawi się znim, głaszcze, mówi do niego itp.Następuje pełna zabawa, w którejnasz pies nie bierze udziału.Pomocnik tymczasem stoi nieruchomo,przestaje zajmować się naszym psem, nie patrzy na niego, nic doniego nie mówi, przytrzymuje go jedynie na smyczy.Następnym razem pies zwykle od razu przybiegnie na nasze wołanie.Jak zwykle ćwiczymy to samo w różnych miejscach.UWAGI REKSIKAPrzywołanie jest fajnym ćwiczeniem.Czasemmamy inne, ważniejsze sprawy do załatwienianiż przybieganie do Pani, ale jeżeli Pani staniesię nieodparcie atrakcyjna, to porzucimywszystko, żeby do niej przybiec.PDF stworzony przez wersję demonstracyjną pdfFactory Pro www.pdffactory 4.3 Nie ruszZostawianie czegokolwiek na komendę jest niezmiernie pożyteczne wżyciu codziennym.Możemy zatrzymać psa, zanim wezmie cośszkodliwego do pyska, zanim pogryzie nasze buty czy kabeltelewizora.Jeżeli planujemy używać komendy "zostań", tutaj nie możemystosować "zostaw", ponieważ te słowa brzmią zbyt podobnie.Możemyw tym wypadku wybrać np.komendę "nie rusz".Początkowa naukaCel ćwiczenia:Cofnięcie się od czegokolwiek na komendę "nie rusz"Bierzemy do ręki smakołyk izamykamy go w dłoni tak, aby pies niebył w stanie go wydostać, ale mógł gopowąchać.Obniżamy rękę do poziomupsa i pokazujemy, że mamy smakołyk,nic nie mówiąc.Pies będzie się starałwydostać smakołyk z naszej ręki,może drapać, szturchać nosem, staraćsię go wyszarpnąć itp.Jeżeli nasgryzie lub dotkliwie drapie, podnosimyfot.Edyta Czeladzkana chwile rękę wyżej, potem znowuNie ruszopuszczamy, bez słowa.Po chwili pieszrozumie, że jego usiłowania są bezskuteczne i zrezygnuje.Czekamyna ten moment rezygnacji i natychmiast klikamy.Otwieramy pokliknięciu dłoń i pozwalamy psu wziąć smakołyk.Powtarzamy to kilka razy.Wkrótce pies zacznie się nieco cofać odsmakołyka ukrytego w naszym ręku.Kiedy robi to regularnie,dodajemy komendę "nie rusz".Mówimy "nie rusz", gdy podstawiamymu dłoń z ukrytym smakołykiem.Wypowiadamy komendę zwykłym głosem, spokojnie, bez żadnejgrozby w głosie.Nie chcemy odstraszyć psa od smakołyka naszymgłosem, tylko powiedzieć mu, że smakołyk jest niedostępny.Zwykłainformacja, wypowiedziana zwykłym głosem.W następnym etapie nauki otwieramy nieco dłoń i dajemy komendę"nie rusz".Jeśli pies ruszy w stronę smakołyka, natychmiastzamykamy dłoń.Powtarzamy to tak długo, aż pies nie będzie miałPDF stworzony przez wersję demonstracyjną pdfFactory Pro www.pdffactory najmniejszego zamiaru podejść do smakołyka leżącego na naszejotwartej dłoni.Jedyną korektą jest zamknięcie smakołyka w dłoni.Niemówimy nic do psa, nie powtarzamy komendy.Dajemy mu zdobyćdoświadczenie, że pozornie łatwo dostępny smakołyk wcale nie jestdostępny, o czym pies się musi sam przekonać.Następnie kładziemy smakołyk na podłodze, zakrywając go dłonią,potem nieco odkrywając, potem całkiem odkryty.Klikamy zaodsunięcie się od smakołyka, lub za zostawienie go w spokoju.Musimy być przygotowani, aby w razie potrzeby szybko przykryćsmakołyk (np.stopą).Nie dajemy psu nigdy okazji na zdobyciesmakołyka 'na własną łapę'.Teraz zaczynamy podawać psu nagrodęz ręki, zamiast leżącego na podłodze smakołyka.Nagroda z rękipowinna być bardziej atrakcyjna niż smakołyk na podłodze.wiczymy w różnych miejscach i okolicznościach.Kładziemysmakołyk na krześle obok nas, na niskim stoliku, w każdympomieszczeniu w domu, potem także na dworze.W domu możemy celowo zrzucić coś mało jadalnego ze stołu (np.obierki od ziemniaków, jeżeli pies tego nie zje, skórkę z pomarańczyitp.).Mówimy "nie rusz".Jeżeli pies zostawi, klikamy i nagradzamysowicie.Jeżeli nie zostawi, to po wzięciu do pyska zorientuje się, żezrobił kiepski wybór.Nagrodę możemy z wielkim ceremonialnymmlaskaniem zjeść sami na oczach psa.Nic do niego nie mówimy, aleupewniamy się, że widzi, co jemy i co stracił.Następnym razembędzie bardziej chętny do usłuchania komendy.Jeżeli pies odwraca głowę od pokusy, nie znaczy to, że jej niezauważył! Zauważył bardzo dobrze, ale celowo nie patrzy, żeby sięnie skusić.Jest to warte dobrej nagrody!UWAGI REKSIKANie lubimy rezygnować ze smakowitościznalezionych na ulicy, ale jeżeli Pani ma jakieśpyszne nagrody, to się chętnie zamienimy.Będziemy gotowi zrezygnować z nagrody, żebydostać nagrodę.To niezła filozofia dla psa.PDF stworzony przez wersję demonstracyjną pdfFactory Pro www.pdffactory 4.4 Skupienie na przewodnikuTo ćwiczenie będzie bardzo przydatnew szkoleniu naszego psa, zwłaszczagdy ćwiczymy w obecności innychosób czy psów i chcemy, żeby pies byłskupiony tylko na nas.fot.Matthew WaldochPoczątkowa naukaPsy skupione naCel ćwiczenia:przewodnikuskupienie uwagi psa naprzewodniku w obecności różnych rozproszeńKształtowanie skupienia na przewodnikuW pierwszej części nauki, pracujemy nad przekierowaniem uwagi psaze smakołyków na nas.Skupianie się na smakołykach jest częste upoczątkujących psów, kiedy jeszcze nie zrozumiały, że samaobecność smakołyka jeszcze nic nie znaczy.Zaczynamy trzymając jakiś okazały smakołyk w jednej ręce, kliker wdrugiej, pudełko ze smakołykami w zasięgu ręki.Pokazujemy psu smakołyk i odsuwamy rękę daleko od siebie,wyciągniętą w bok.Nie zwracamy uwagi na żadne próby doskoku,piszczenia, patrzenia na smakołyk
[ Pobierz całość w formacie PDF ]