[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Drugiej grupie (B) również polecono wizualizację, ale bez sugerowania konkretnej pozycjioczu.Trzeciej grupie (C) po prostu kazano opanować słowa w dowolny sposób.Grupaczwarta (D) miała zwizualizować słowa, patrząc w dół na prawo.Rezultaty testu okazały się interesujące.Grupa A osiągnęła o 20% lepsze rezultaty niżw poprzedzającym teście porównawczym.Grupa B poprawiła się o 10%.Grupa C pozostała,jak można się było spodziewać, właściwie na tym samym poziomie; osoby te nie zmieniłyswojej strategii.Natomiast wynik grupy D okazał się o 15% gorszy, ponieważ należące doniej osoby stosowały wizualizację, używając maksymalnie niekorzystnej pozycji oczu.Dobra znajomość ortografii to cenna umiejętność.Jeśli zastosujesz tę strategię,będziesz umiał zapisać poprawnie k a ż d e słowo.Uczenie się listy słów na pamięć możepomóc ci w ich poprawnym napisaniu, ale nie sprawi, że staniesz się dobry z ortografii.Uczenie się przez powtarzanie nie prowadzi do opanowania danej umiejętności.Strategia ta została z powodzeniem zastosowana w przypadku dzieci, które określonojako cierpiące na dysleksję.Często są one po prostu nastawione bardziej słuchowo ikinestetycznie niż inne.STRATEGIA KREATYWNOZCIWolę bawić ludzi z nadzieją, że czegoś się też nauczą,niż uczyć ich z nadzieją, że dobrze się bawią.Walt DisneyRobert Dilts opracował model strategii używanej przez Walta Disneya, człowiekawielkiego sukcesu i nadzwyczajnej kreatywności, którego dzieło wciąż dostarcza radościniezliczonej liczbie ludzi na całym świecie.Mógłby on także zostać doskonałymkonsultantem w sprawach biznesu, ponieważ posługiwał się ogólną strategią kreatywności,którą z powodzeniem można odnieść do wszelkiego typu problemów.Wait Disney miał wspaniałą wyobraznię był niezwykle kreatywnym marzycielem.Marzenie jest pierwszym krokiem w kierunku stworzenia nowego celu w świecie.Wszyscymarzymy o tym, co chcielibyśmy mieć, co chcielibyśmy robić, jak inaczej mogłoby wyglądaćnasze otoczenie.Jak wyrażać te marzenia w realnym świecie? Jak uniknąć przygody przysłowiowegomarzyciela, który patrzył w niebo, a wdepnął w coś znacznie bardziej przyziemnego? Jakupewnić się, że nasze marzenia dobrze opierają się krytyce?Disney najpierw tworzył marzenie lub wizję całego filmu.Doświadczał on przeżyćkażdej postaci filmu, wyobrażając sobie, jak ona widzi opowiedzianą historię.Jeśli był to filmanimowany, polecał rysownikom uwzględnianie takiego punktu widzenia przy tworzeniupostaci.Następnie spoglądał na swój plan realistycznie.Uwzględniał sprawy pieniężne i czas izbierał wszystkie niezbędne informacje, aby upewnić się, że film zostanie z powodzeniemzrealizowany: wówczas marzenie będzie mogło stać się rzeczywistością.Gdy już miał wizję swego filmu, spoglądał na niego z punktu widzenia krytycznegowidza.Zadawał sobie pytania: Czy jest to interesujące? Czy jest zabawne? Czy są tam jakieśzbędne sceny, niezależnie od mojego do nich przywiązania? Disney stosował trzy podejścia: marzyciela, realisty i krytyka.Ci, którzy z nimpracowali, potrafili je rozpoznać, ale nigdy nie byli w stanie przewidzieć, które zastosuje naspotkaniu.Najprawdopodobniej starał się on wyważyć spotkanie, rozbudowując elementytego podejścia, które nie było wystarczająco reprezentowane. Oto strategia, której formalnie używał:1.Wybierz problem, którym chcesz się zajmować.Może być tak trudny, jak tylkochcesz; o tym jeszcze nie myśl.Ustal trzy miejsca naprzeciwko siebie, w którebędziesz mógł się przenieść.Jedno będzie dla twojego marzyciela, drugie dla krytyka,a trzecie dla realisty.2.Pomyśl o czasie, gdy byłeś rzeczywiście twórczy; gdy twój marzyciel rzeczywiścietworzył jakieś kreatywne możliwości.Przejdz na pozycję marzyciela i przeżyj tenczas.Zakotwiczasz w ten sposób swoje zasoby i strategię marzyciela w tymkonkretnym miejscu.Jeśli masz problem ze znalezieniem odpowiedniego, kreatywnego doświadczenia,znajdz metaforę dla swojego problemu, która może ci pomóc w kreatywnymmyśleniu.Mógłbyś też modelować kogoś, o kim wiesz, że jest dobrym, kreatywnymmarzycielem.Zapytaj go, jak osiąga ten stan, zanim powrócisz do kontynuacjiprocesu.Być może potrzebujesz rozłożenia problemu na mniejsze, poręczniejsze elementy.Nie myśl jednak realistycznie; na to przyjdzie czas pózniej.Nie zajmuj się opracowywaniem ani ocenianiem.Możesz nawet rozproszyć swojeświadome myślenie, słuchając muzyki czy podejmując jakąś fizyczną aktywność.Gdyjuż poświęciłeś marzeniu tyle czasu, ile chciałeś, wróć z powrotem do pozycjiwyjściowej.3.Przypomnij sobie taki czas, gdy z wielką ostrożnością i realistycznie podchodziłeś dojakiegoś planu, czy to swojego własnego, czy kogoś innego; moment, gdywprowadziłeś jakiś plan w życie w sposób elegancki i efektywny.Jeśli sprawia ci totrudność, pomyśl o osobie, którą mógłbyś modelować: zapytaj, jak zamierzazrealizować plany albo postaw się na jej miejscu. Gdybym był X, jakurzeczywistniłbym te plany? Działaj tak, jakbyś był X.Gdy będziesz już gotowy, przejdz na miejsce wybrane dla realisty.Zakotwiczasz swój stan realisty i towarzyszące mu zasoby w tym miejscu.Gdywystarczająco przeżyjesz swoje doświadczenie, wróć do pozycji neutralnej.4.Na koniec ocena pozycja krytyka.Przypomnij sobie czas, gdy krytykowałeś jakiśplan w konstruktywny sposób, widząc jego słabe punkty tak samo dobrze jak mocne irozpoznając problemy.Mógł to być twój własny projekt albo projekt jakiegoś kolegi.Raz jeszcze jeżeli jest to zbyt trudne posłuż się modelem znanej ci osobybędącej wyśmienitym krytykiem.Gdy osiągniesz odpowiednie doświadczenie, przeżyjje po przejściu do trzeciego ustalonego przez siebie miejsca.Po skończeniu, wyjdz zniego.To, co do tej pory osiągnąłeś, to zakotwiczenie marzyciela, krytyka i realisty w trzechróżnych miejscach.Możesz użyć do tego trzech miejsc w swoim pokoju pracy albo nawettrzech różnych pokojów.Najprawdopodobniej okaże się, że osiągnięcie jednej z pozycji jestznacznie łatwiejsze niż innych.Możesz wyciągnąć z tego faktu jakieś wnioski dla planów,które układasz.Każda z powyższych pozycji jest w istocie sama w sobie strategią.Strategiakreatywności jest jakby superstrategią, trzema różnymi strategiami połączonymi w jedną.5.Wez problem czy cel, którym chcesz się zajmować.Przejdz w miejsce marzyciela ipozwól sobie na swobodne fantazje.Marzyciel nie musi być realistą.Marzeniazazwyczaj mają charakter obrazowy, więc twój marzyciel zapewne będzie sięposługiwał wizualnymi konstrukcjami myślowymi.Bezkresne niebo jest twą granicą.Nie pozwól, aby realność wpływała na twoje myśli.Co zrobiłbyś, gdybyniemożliwością było ponieść porażkę? Postawę marzyciela można podsumowaćwyrażeniem: Ciekawe, czy. Gdy skończysz, wróć do pozycji neutralnej. Niezależnie od tego, co powiedziano ci w szkole, marzenie na jawie może być bardzoużytecznym, twórczym i radosnym sposobem spędzania czasu.6.Przejdz w miejsce realisty i pomyśl o swoim wymarzonym planie.Jak mógłbyśwprowadzić go w życie? Co trzeba by zmienić, aby stał się realistyczny? Gdybędziesz zadowolony z tego etapu, wróć znowu do pozycji wyjściowej.Odpowiedniepytanie dla tego podejścia brzmi: Jak mogę to zrealizować.? Realista w tobie skłania się zasadniczo do byciakinestetycznym; jest człowiekiem akcji .7.Następnie przenieś się na pozycję krytyka i dokonaj sprawdzenia oraz oceny planu
[ Pobierz całość w formacie PDF ]