[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.32W wydaniach niemieckich z lat 1872, 1883 i 1890: rodzą się . Red.- 19 -� Studenckie Koło Filozofii Marksistowskiej (UW) www.skfm-uw.w.pl Karol Marks i Fryderyk Engels Manifest Partii Komunistycznej (1848 rok)Ale pisma socjalistyczne i komunistyczne zawierają również pierwiastki krytyczne.Atakująwszystkie podwaliny istniejącego społeczeństwa.Dostarczyły przeto nader cennego materiału dlauświadomienia robotników.Ich pozytywne twierdzenia o przyszłym społeczeństwie, na przykład ozniesieniu przeciwieństwa między miastem a wsią, o zniesieniu rodziny, zysku prywatnego, pracy najemnej,zapowiedz harmonii społecznej, przekształcenia państwa w zwykłe zarządzanie produkcją wszystkie teich twierdzenia wyrażają tylko zniknięcie przeciwieństwa klasowego, które właśnie zaczyna się dopierorozwijać i jest im znane zaledwie w swej zaczątkowej, bezkształtnej nieokreśloności.Dlatego też same tetwierdzenia mają jeszcze sens czysto utopijny.Znaczenie krytyczno-utopijnego socjalizmu i komunizmu pozostaje w odwrotnym stosunku dorozwoju historycznego.W miarę jak rozwija się i kształtuje walka klasowa, to urojone wynoszenie sięponad tę walkę, to urojone zwalczanie jej traci wszelką wartość praktyczną, wszelkie uzasadnienieteoretyczne.Jeżeli więc twórcy tych systemów byli nawet pod wielu względami rewolucyjni, to ichuczniowie tworzą zawsze reakcyjne sekty.Obstają uparcie przy dawnych poglądach swych mistrzówwbrew postępującemu rozwojowi historycznemu proletariatu.Usiłują więc konsekwentnie stępić ponowniewalkę klasową i pogodzić przeciwieństwa.Wciąż jeszcze marzą o próbach urzeczywistnienia swych utopiispołecznych, o tworzeniu poszczególnych falansterów, o zakładaniu Home colonies, o urządzeniu małejIkarii33, kieszonkowego wydania nowej Jerozolimy aby zaś zbudować te wszystkie zamki na lodzie,muszą się odwoływać do filantropii burżuazyjnych serc i kies.Stopniowo staczają się do kategoriiopisanych wyżej socjalistów reakcyjnych albo konserwatywnych, a różnią się od nich jedynie34 bardziejsystematyczną pedanterią, fanatycznie zabobonną wiarą w cudotwórcze działanie swej nauki społecznej.Występują więc zaciekle przeciw wszelkiemu politycznemu ruchowi robotniczemu, który, ichzdaniem, mógł się zrodzić tylko z ślepej niewiary w ich nową ewangelię.Oweniści w Anglii występują przeciw czartystom, fourieryści we Francji przeciw reformistom35.IVStosunek komunistów do różnych partii opozycyjnychNa podstawie rozdziału II zrozumiały jest sam przez się stosunek komunistów do ukształtowanychjuż partii robotniczych, a więc do czartystów w Anglii i do zwolenników reformy agrarnej w AmerycePółnocnej.Walczą oni o najbliższe cele i interesy klasy robotniczej, ale w ruchu dnia dzisiejszego reprezentująjednocześnie przyszłość ruchu.We Francji komuniści przyłączają się do partii socjalistyczno-demokratycznej36 przeciw konserwatywnej i radykalnej burżuazji, nie rezygnując bynajmniej z prawa dokrytycznego stosunku do frazesów i złudzeń wypływających z rewolucyjnej tradycji.33Nazwę falansterów nosiły projektowane przez Karola Fouriera kolonie socjalistyczne; Ikarią nazwał Cabet swoją utopię, apózniej swoją komunistyczną kolonię w Ameryce.[Uwaga Engelsa do wydania angielskiego z 1888 r.]. Home colonies (kolonie w kraju) tak nazywa Owen swoje wzorowe społeczeństwa komunistyczne.Falansterami nazywałysię projektowane przez Fouriera pałace społeczne.Nazwę Ikarii nosi utopijny, fantastyczny kraj, którego komunistyczneurządzenie opisywał Cabet.[Uwaga Engelsa do wydania niemieckiego z 1890 r.].34W wydaniach niemieckich z lat 1872, 1883 i 1890 zamiast jedynie : jeszcze . Red.35Reformiści stronnicy paryskiej gazety La R�forme , którzy domagali się ustanowienia republiki oraz przeprowadzeniereform demokratycznych i społecznych. Red.36Partię tę reprezentował wówczas w parlamencie Ledru-Rollin, w literaturze Louis Blanc, w prasie codziennej pismo LaR�forme .Nazwą socjaldemokracja określali jej autorzy odłam partii demokratycznej albo republikańskiej, mającyzabarwienie mniej lub bardziej socjalistyczne.[Uwaga Engelsa do wydania angielskiego z 1888 r.].Partię, która mieniła się wówczas we Francji socjalistyczno-demokratyczną, reprezentował w polityce Ledru-Rollin, a wliteraturze Louis Blanc; była więc ona czymś zupełnie różnym od dzisiejszej socjaldemokracji niemieckiej.[Uwaga Engelsa dowydania niemieckiego z 1890 r.].- 20 -� Studenckie Koło Filozofii Marksistowskiej (UW) www.skfm-uw.w
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
