[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Wygłaszając przemówienie, oparte w sprawachmerytorycznych na moich tezach, Hitler sprawiał niekorzystne wrażenie.Przejęzy-czał się często, zacinał, urywał zdania, niekiedy gubił się imylił.W wystąpieniu tym uwidoczniło się jego przerażającewyczerpanie.Właśnie w owych dniach sytuacja na froncie inwazyjnympogorszyła się do tego stopnia, że nie można już było przeszkodzić zajęciupierwszego wielkiego portu, Cherbourga; pomyślne rozwiązanie przezaliantów problemów zaopatrzenia musiało znacznie wzmocnić siłę armiiinwazyjnych.Z początku Hitler odrzucił wszystkie ideologiczne zastrzeżenia, bowiem może istnieć tylko jeden dogmat, a dogmat ten brzmi krótko:słuszne jest to, co pożyteczne".Tym samym potwierdził swójpragmatyczny sposób myślenia i w zasadzie uchylił swe przyrzeczeniadane przemysłowi.Przejawiając zamiłowanie do teorii historyczno-filozoficznych orazmglistych koncepcji rozwojowych, Hitler zawile zapewniał, że siłatwórcza nie tylko kształtuje, ale także bierze pózniej w administrowanie to,co ukształtowała.Jest to zródło tego, co ogólnie określamy pojęciemkapitału prywatnego albo posiadania prywatnego czy też prywatnejwłasności.Sprawa wygląda nie tak, jak sądzi komunista, że w przyszłościbędzie obowiązywał komunistyczny ideał równości, lecz odwrotnie: wmiarę rozwoju ludzkości produkcja staje się coraz bardziejzróżnicowana, a więc zarządzanie nią najsłuszniej byłoby powierzyćtym, którzy ją tworzą.W popieraniu prywatnej inicjatywy", widziałon, jedyną przesłankę każdego pomyślnego rozwoju, ba, dalszegorozwoju ludzkości.Z chwilą zakończenia wojny naszym zwycięstwem 417prywatna inicjatywa niemieckiej gospodarki przeżyje swą największąepokę! Co wtedy trzeba będzie zrobić! Proszę nie sądzić, że utworzękilka państwowych biur konstrukcyjnych albo kilka państwowych biurgospodarczych.A gdy znowu nadejdzie wielka epoka niemieckiejgospodarki pokojowej, będę miał tylko jeden cel: pozwolić pracowaćnajwiększym geniuszom niemieckiej gospodarki.Jestem panomwdzięczny, że w ogóle umożliwiliście mi wypełnienie zadań (wojennych).Jako moje największe podziękowanie musicie coś przyjąć, mianowicieprzyrzeczenie, że nadal będę okazywał swą wdzięczność i że nikt niebędzie mógł powiedzieć narodowi niemieckiemu, iż kiedykolwiek niezrealizowałem swego programu.Jeżeli mówię panom, że niemieckagospodarka przeżywać będzie po tej wojnie swój rozkwit, być możenajwiększy ze wszystkich epok, to musicie przyjąć te słowa jakoprzyrzeczenie, które pewnego dnia zostanie urzeczywistnione".Po tym nie uporządkowanym i chaotycznym wystąpieniuHitler otrzymał zaledwie niewielkie brawa.Czuliśmy wszyscy jakbyuderzenie obuchem w głowę.Być może ta rezerwa spowodowała, żepróbował on zastraszyć kierowników przemysłu perspektywami, jakieczekały ich w razie przegrania wojny: Nie ma wątpliwości, żegdybyśmy tę wojnę przegrali, nie utrzymałaby się żadna prywatnagospodarka niemiecka.Wraz z całym narodem niemieckim zostałabyzniweczona również i ona.Nie tylko dlatego, że przeciwnicy nie życząsobie niemieckiej konkurencji jest to pogląd zupełnie powierzchowny -lecz że chodzi tutaj w ogóle o sprawy zasadnicze.Prowadzimy walkę,która rozstrzygnie o zwycięstwie jednej z dwóch orientacji: albocofnięcie ludzkości o kilka tysięcy lat, do prymitywnego stanupierwotnego, z produkcją masową kierowaną wyłącznie przez państwo,albo dalszy rozwój ludzkości poprzez popieranie prywatnej inicjatywy".Po kilku minutach jeszcze raz powrócił do tej myśli: W razie przegraniawojny, moi panowie, nie musicie się przestawiać (na gospodarkępokojową).Wtedy każdy będzie mógł jedynie zastanowić się nadwyborem tej lub innej drogi: czy chce to uczynić osobiście albo czy da siępowiesić, czy chce się zagłodzić albo czy chce pracować na Syberii - są tojedyne alternatywy, jakie staną przed każdym człowiekiem".Hitlerwypowiadał te zdania prawie szyderczo, w każdym razie z odcieniempogardy dla tych tchórzliwych mieszczańskich dusz".Nie pozostało tonie zauważone i od razu zniweczyło moje nadzieje, że przemówieniefuhrera znów zaktywizuje kierowników przemysłu.Być może zirytowany obecnością Bormanna, albo też przezniego ostrzeżony, Hitler opowiedział się za wolną gospodarką w czasie 418pokoju - czego od niego żądałem i co mi przyrzekł - nie tak jasno, jaktego oczekiwałem.W każdym razie niektóre zdania w tym przemówieniubyły na tyle godne uwagi, że nadawały się do naszego archiwum.Hitlerchętnie obiecał mi dać nagrane przemówienie oraz prosił opropozycje w sprawie przeredagowania go.Bormann natomiastsprzeciwił się temu; jeszcze raz więc przypomniałem Hitlerowi o jegoprzyrzeczeniu.Teraz wykręcał się tłumacząc, że musi jeszcze poprawićtekst.1 ły wprawdzie dotychczas sytuacje krytyczne, jak atak na zapory na RuhrzeBylub na zakłady łożysk kulkowych, jednakże nieprzyjaciel wykazywał ciągle brakkonsekwencji, przechodząc od jednego celu do drugiego lub atakując niewłaściwe obiekty.Tak na przykład w lutym 1944 r.bombardował zajmujące wielką powierzchnię budynkiprzemysłu lotniczego, gdzie montowano kabiny, zamiast atakować zakłady silników,chociaż wąskim gardłem były dla nas właśnie silniki, których wysokość produkcjiokreślała liczbę wytwarzanych samolotów.Zniszczenie tych zakładów uniemożliwiłobywszelki wzrost produkcji samolotów, tym bardziej że nie mogliśmy, w przeciwieństwie dobudynków montażu kabin, rozmieścić i rozproszyć w lasach i jaskiniach zakładówprodukujących silniki lotnicze.2 Krauch był szefem przemysłu chemicznego, Pleiger pełnomocnikiem Rzeszy dospraw węgla, a zarazem kierownikiem ważnych zakładów paliwowych, Butefischszefem zakładów Leuny, Fischer członkiem zarządu 1.G.Farben.3 Pierwszy atak z 12 maja przyniósł straty wydajności wynoszące 14 proc.Dane tepochodzą z moich memoriałów skierowanych do Hitlera 30 czerwca i 28 lipca 1944 r.orazz mojego opracowania pt.: Skutki wojny powietrznej, z 6 września 1945 r.4 Liczba produkowanych miesięcznie myśliwców dziennych i nocnych wzrosła z1017 w styczniu 1944 r.(przed falą ataków) do 1755 w maju i 2034 w czerwcu.Przeciętnamiesięczna w 1943 r.wynosiła 849 sztuk.Wobec zarzutów Góringa broniłem się następująco (protokół fuhrera z 3-5czerwca 1944 r
[ Pobierz całość w formacie PDF ]