[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Zasada ta pozostaje w związku z innymi zasadami.Ustność jest również formą pozwalającą na urzeczywistnienie zarówno jawności czynności, jak i na realizację zasady kontradyktoryjności.Ustność czynności jest jednocześnie czynnikiem pozwalającym na odformalizowanie biegu procesu.2.Zasada ustności należy do zasad skodyfikowanych, art.365 k.p.k.stanowi, że rozprawa odbywa się ustnie.Zasada ta wyraża się w bezpośrednim ustnym kontakcie sądu ze stronami innymi uczestnikami, zwłaszcza postępowania dowodowego.Jednakże ustność jest realizowana obok pisemności.Postulat pisemności czynności procesowych posiada także pewne zalety.Ma on znaczenie szczególne, gdy chodzi o precyzję myśli i utrwalenia ustnych wypowiedzi ( zeznań ), pozwalających na ich kontrolę nawet po upływie znacznego czasu.lDyrektywę zachowania ustnej Formy czynności procesowych odnieść należy do rozprawy.Tutaj spełnia ona rolę wiodącą, przy jednoczesnym istnieniu wyjątków na rzecz pisemności.Znajduje ona pełne zastosowanie w przebiegu czynności w ramach rozprawy, które mają postać ustnej wypowiedzi.Jednak ustne czynności wymagają utrwalenia.Podstawową formą utrwalenia przebiegu rozprawy jest protokół.Zasada ustności nie wyklucza możliwości dokonania niektórych czynności w formie pisemnej, np.wniosek dowodowy złożony na piśmie w toku rozprawy nie jest z tego powodu niedopuszczalny.lAkt oskarżenia jest odczytywany na rozprawie przez oskarżyciela (art.385 § 1 k.p.k.) W przeszłości prawo to miał przewodniczący lub inny członek składu sądu.W postępowaniu uproszczonym, jeżeli w sprawie z oskarżenia publicznego nie bierze udziału oskarżyciel, akt oskarżenia odczytuje protokolant (art.478 k.p.k.).Akt oskarżenia wymaga formy pisemnej (art.332 k.p.k.).Wyrok musi być napisany i podpisany (art.412 k.p.k.) oraz ogłoszony (art.418 k.p.k.).Wyjaśnienia i zeznania muszą mieć formę ustną.Nie można ich zastępować treścią pism, zapisków lub notatek urzędowych (art.174 k.p.k.) ale muszą być zaprotokołowane (art.143 k.p.k.) co wymaga formy pisemnej.Jest wiele czynności np.: skarga apelacyjna (art.428 k.p.k.), zażalenie (art.428 k.p.k.), wniosek o wznowienie postępowania (art.545 k.p.k.), kasacja (art.518 k.p.k.), które wymagają formy pisemnej.Nie przeczą one zasadzie ustności, a jedynie poprzez wyjątkowość ją podkreślają.Pewne czynności procesowe wymagają formy protokołu (art.143 k.p.k.).§ 7.Zasada kontroli (instancyjności).1.Zasada kontroli jest dyrektywą według której, wszystkie decyzje oraz czynności procesowe podlegają kontroli.Calem kontroli procesowej jest wyeliminowanie błędów w poznaniu dowodowym, a także błędu co do prawa oraz co do konsekwencji wynikających ze stosowania prawa w konkretnej sprawie.Zakres kontroli i podmioty ją sprawujące są zróżnicowane.Kontrolę sprawują w toku procesu organy procesowe, organy w ramach nadzoru służbowego oraz społeczeństwo.2.W procesie karnym najważniejszą rolę spełnia kontrola instancyjna sprawowana przez organy procesowe wyższej instancji nad decyzjami organów niższej instancji.Kontrola ta ma charakter przede wszystkim reformacyjny, dążąc do usunięcia nieprawidłowości kontrolowanych decyzji.Kontrola procesowa dotyczy rozstrzygnięćnieprawomocnych i prawomocnych i może nastąpić na wniosek (zasada skargowości), jak i z urzędu (z mocy decyzji organu pierwszej lub drugiej instancji).Mając powyższe kryterium na uwadze, środki kontroli podzielić można na1.środki zaskarżenia2.środki nadzoruŚrodki zaskarżenia to prawem przewidziane sposoby, za pomocą których osoba niezadowolona z rozstrzygnięcia (z reguły strona), domaga się zmiany lub uchylenia zaskarżonego rozstrzygnięcia.Do środków zaskarżenia zaliczamy:lapelację (art.428 i nast.oraz 444 i nast.k.p.k.),l2.zażalenie (art.428 i nast.i 459 k.p.k.),lsprzeciw od nakazu karnego (art.506 k.p.k.),llżądanie przekazania sprawy o wykroczenie na drogę postępowania sądowego ( art.86 k.p.w.),llkasację (art.518 i nast.),llwznowienie postępowania (art.540 i nast.k.p.k.)llsprzeciw od wyroku zaocznego (art.482 k.p.k.).l8.wiosek o stwierdzenie nieważności prawomocnego orzeczenia w trybie ustawy z 1991 roku o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych ( Dz.U.nr 34, poz.149, z późn.zm.)Środki zaskarżenia charakteryzują się tym, że mogą: być wnioskami stron, mieć charakter dewolutywny, mieć charakter suspensywny i być objęte zakazem pogarszania sytuacji oskarżonego, jeżeli środek został wniesiony na jego korzyść.Środki zaskarżenia, które posiadają łącznie te cztery cechy (apelacja i zażalenie) określa się jako środki odwoławcze, inne nie posiadające łącznie czterech cech są pozostałymi środkami zaskarżenia.Niektóre środki zaskarżenia skierowane są tylko przeciwko wyrokom (np.apelacja).Inne skierowane są przeciwko orzeczeniom (kasacja, wniosek o wznowienie postępowania).Jeszcze inne przeciwko tylko postanowieniom (zażalenie).Zażalenie służy także przeciwko zarządzeniom (art.466 k.p.k
[ Pobierz całość w formacie PDF ]