[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.To tłumaczy te legiony obrońców żydostwa i bojowników o jego interesy,jakie powstały w XIX stuleciu we wszystkich krajach europejskich.Do tego przybyłytajne organizacje międzynarodowe, w których %7łydzi mieli zawsze swych obrońców i wktórych od pewnego czasu zajęli kierownicze, według wszelkich danych, stanowiska, coim było ułatwione przez to, że nie należąc naprawdę do żadnego narodu, a żyjąc wśródwszystkich, niejako byli stworzeni do głównej roli we wszelkich przedsięwzięciachmiędzynarodowych.Ostatnia ćwierć zeszłego stulecia przyniosła początki nowych dążeń wśród%7łydów.W Europie Zrodkowej, będącej terenem najostrzejszych walk narodowych,panującym w życiu ludów prądem stał się nacjonalizm, i tu ideologia nacjonalistycznaosiągnęła najwyższy rozwój.Liczni w tej części świata %7łydzi ulegli jej wpływowi ipowstało wśród nich dążenie do stania się odrębnym na wzór europejski narodem.Ponieważ zaś naród w znaczeniu europejskim musi mieć przede wszystkim swojeterytorium, więc zjawiło się wśród %7łydów dążenie do zdobycia swego terytoriumnarodowego.Wzrok ich padł przede wszystkim na Palestynę, gdzie raz już w dziejachpanowali, i stąd prąd narodowy żydowski przybrał nazwę syjonizmu.3 Palestynawszakże jest kraikiem niewielkim4 i odpowiednio do swych środków wytwórczych dośćzaludnionym, trzeba dodać nie przez %7łydów.5 Emigracja tedy do Palestyny nie miaławidoków rozwoju na szerszą skalę i syjoniści zaczęli szukać obok niej innych obszarów,które by mogli skolonizować i opanować.Mówiono o Ugandzie, próbowano kolonizowaćArgentynę, to się wszakże nie powiodło.Tymczasem rozwinęła się zacięta walka między ubogimi na ogół idealistami,jakimi byli syjoniści, a reprezentującymi potęgę finansową Anglikami, Amerykanami,Niemcami i Francuzami mojżeszowego wyznania, którzy nie myśleli opuszczać Paryżów,Londynów, Berlinów i Nowych Jorków ze wszystkim, co one dawały, i którzy syjonizmuważali za niedorzeczną mrzonkę.Więcej im już trafiał do przekonania inny kierunek, który się z syjonizmurozwinął, mianowicie nacjonalizm żydowski, organizujący %7łydów tam, gdziezamieszkują w większej masie, w celu wytworzenia z nich narodowości na miejscu ipozyskania dla nich praw jako dla narodowości odrębnej.6 Ponieważ %7łydzi wewschodniej Europie, będący tam przeważnie przybyszami z Niemiec, mówiąprzekształconym narzeczem niemieckim, tzw.jidysz,7 a jak u nas, żargonem żydowskim,przeto wyodrębnienie ich w narodowość językową nie przedstawiało trudności.W tymjęzyku zaczęli nawet rozwijać twórczość literacką i stworzyli dość znaczną prasę.W ostatnich czasach zaczął brać górę prąd dążący do pogodzenia wszystkichdążeń żydowskich, a jednocześnie do pogodzenia dążeń nowoczesnych z tradycją biblijną narodu wybranego".Uznał on dążenie do opanowania Palestyny, nie po towszakże, żeby tam skupić wszystkich %7łydów i uwolnić od nich inne kraje, ale żeby tamodbudować ośrodek duchowy %7łydów i stworzyć podstawę operacyjną do działania nacałym świecie.Palestyna nigdy ojczyzną %7łydów nie była, bo nigdy ojczyzny nie mieli, aleJerozolimę uczynili oni swym ośrodkiem duchowym.Nowy prąd postawił %7łydom za celodzyskanie tego ośrodka i, co dla tego celu jest niezbędne, opanowanie Palestynymającej ludność nieżydowską; jednocześnie wszakże kazał im nie zapominać, że mają posiąść ziemię", że zatem muszą być wszędzie, wszędzie zdobywać pozycję iorganizować swe wpływy.8W tak pojętym zadaniu polityki żydowskiej wszystkie sprzeczne przedtemdążenia żydowskie znalazły dla siebie miejsce i mogły się pogodzić.I takie pojęciezadania pozwalało zużytkować do wspólnego celu wszystkie siły żydowskie, działającewe wszystkich krajach, w jakimkolwiek charakterze.Pozostawał raczej tylko spórmiędzy rozmaitymi grupami żydostwa o pierwszeństwo, o rolę przewodnią.Spór tenzaznaczył się nawet w kwestii Palestyny, w której kierownictwo przypadło %7łydomangielskim wbrew ambicjom amerykańskim.%7łydzi w tej wojnie wzięli bardzo liczny udział jako Anglicy, Francuzi,Amerykanie itd.Było ich wielu w wojsku i wielu poszło jako ochotnicy.Słyszałem odamerykańskiego %7łyda, że w wojsku Stanów Zjednoczonych stanowili większy odsetekniż wśród ludności Unii.Pamiętam, jak mnie uderzyła po przyjezdzie do Londynuogromna na jego ulicach ilość %7łydów w uniformach oficerskich.Co prawda pózniej,podczas mojej wycieczki na front angielski, nie spotkałem tam ani jednego.Nie znaczyto, żeby ich tam wcale nie było; słyszałem nawet o takich, co się odznaczyli, ale ogromnawiększość odbywała służbę pozafrontową, i to we wszystkich armiach.Niewątpliwie teżstrat w ludziach ponieśli bardzo mało.Biorąc wszakże udział w wojnie po stronie państw, których byli obywatelami,mieli %7łydzi jednocześnie swoją politykę żydowską, która mniej się manifestowała wpierwszej połowie wojny, pózniej wszakże, w miarę jak wojna zbliżała się ku końcowi,działała coraz wyrazniej, występowała coraz jawniej
[ Pobierz całość w formacie PDF ]