[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Państwo0 prawa było zbudowane w hierarchii norm: najwyższą była ustawa zasadniczą.Zgodniez konstytucja wydawano ustawy zwykłe, te zaś służyły za podstawę prawną rozporządzeń,zarządzeń okólników i innych aktów normatywnych administracji.Zapewnieniu realizacjipaństwa prawa było sądownictwo administracyjne.W XIX w.z prawa administracyjnego zaczęły wyłaniać się dalsze gałęzie prawa jak prawo pracy iubezpieczeń określanej mianem skarbowości. Sądownictwo administracyjneJego zadaniem jest rozpatrywanie skarg obywateli na sprzeczne z normami wyższego rzędudecyzje administracyjne(niezawisłe od administracji).W Prusach sąd administracyjny powstał w latach 1872 1883, i powierzono go w znacznej częścisamorządom.Wnoszono skargę do wydziału powiatowego, ewentualne odwołanie szło dowydziału obwodowego w rejencji(ważniejsze sprawy także I instancjia), sądem III instancji byłNajwyższy trybunał administracyjny w Berlinie.W Austrii sąd administracyjny był IU instancyjny i był nim od 1875 Trybunał administracyjny wWiedniu(miał charakter kasacyjny).W Rosji funkcję najwyższego trybunału administracyjnego sprawował senat rządzący.Nauki administracyjne w PolsceW początkach XIX w.największy rozwój prawa administracyjnego odbywał się w Królestwie comiał o związek z działalnością Wydziału Prawa i Administracji na Uniwersytecie Warszawskim.Pózniej rozwój prawa administracyjnego przeniósł się do Galicji co było związane z działalnościąuniwersytetów we Lwowie i w Krakowie.Na szczególne uznanie zasługuje Andrzej Okolskiprofesor Szkoły Głównej(nietykalność własności indywidualnej, usuwać przeszkody w wolnymobrocie nieruchomościami i ruchomościami, wytwórczością towarową).Prawo karneNa przełomie XVIII i XIX w.Prawo karne zawarte w Landrechcie było przejawem tendencji feudalno-absolutnych i niskiegostopnia techniki legislacyjnej; do jego zasad należały: stanowość, kazuistyka, surowośćstosowania kar.Do norm ogólnych doszły postanowienia osobnych rozporządzeń wymierzonychprzeciw rewoltom chłopskim i tajnym związkom.Charakterystyczną cechą inkwizycyjnegoprocesu było zastąpienie tortur, specjalnymi karami mającymi wymusić zeznania.W zaborze Austriackim Jóżefiński kodeks Karny 1787 wprowadzał pewien postęp jakograniczenie stosowania kary śmierci.W 1796 wprowadzono zachodniogalicyjski kodeks karnystanowił podstawą pózniejszego ogólnopaństwowego kodeksu karnego 1803, o stosunkowowysokiej technice prawniczej, a także odejściu od kazuistyki.Pomimo formalnej równości wobecprawa nadal stosowane były różnice; Austriacka ordynacja wyborcza 1788 utrzymała większośćstarych zasad w procesie.W księstwie Warszawskim i w królestwie polskimW księstwie proklamowano przywrócenie dawnego prawa polskiego z utrzymaniem pruskiegoprawa karnego jako pomocniczego.Prawo sejmowe z 1809 dostosowało te normy do ustrojuksięstwa, przez zniesieni kwalifikowanych kar śmierci.Na terenach przyłączonych ustanowionoprawo Austriackie.Dekret królewski z 1810 wprowadzał podział przestępstw na zbrodnie występki i wykroczenia.Utrzymano Pruskie i Austriackie procedury inkwizycyjne z dodaniem rozprawy jawnej wkońcowym stadium procesu, z powołaniem oskarżycieli publicznych i prawa do obrony.W Królestwie Polskim sejm uchwalił w 1818 kodeks karzący dla królestwa polskiego.Jegozasadami były: forma;lna równość wobec prawa, nie ma przestępstwa bez ustawy i wina jakopodstawa odpowiedzialności.W wymiarze kary ograniczono karę śmierci do 7 najcięższych przestępstw i uporczywejrecydywy.Zlikwidowano kwalifikowaną karę śmierci, rozbudowano kary pozbawieniawolności(dożywocie więzienie warowne[w kajdanach, twarde łoże co trzeci dzień oc chlebie i wodzie], więzienie ciężkie).Kara śmierci i dożywocia w warownym była początkowo związana zśmiercią cywilną zastąpioną w 1825 ograniczeniem praw.Kodeks kar głównych i poprawczychW 1847 kodeks karzący został zastąpiony kodeksem kar głównych i poprawczych w większościprzepisów powtarzał on przepisy kodeksu karnego rosyjskiego z 1845 różniły się jednak poczęści w formie i treści.Kodeks 1847 był kazuistyczny, przewidując 11 rodzajów kar, z których prawie każda dzieliła sięna stopnie.Posługiwał się karami cielesnymi, jednoczesnie zakazując ich stosowania w stosunkudo szlachty, duchownych wyznań chrześcijańskich, urzędników oraz ogółu właścicielinieruchomości, fabrykantów i niektórych kupców.Do nielicznych dodatkowych nowości należałobowiązek alimentacji niezamożnej matki i nieślubnego dziecka.Prawo karne i nauka o nim na ziemiach polskich w drugiej połowie XIX ipoczątku XX w.Kodeks 1847 stanowił krok wstecz w stosunku do kodeksu z 1818.Ale nawet te odrębnościzniesiono w 1876, wprowadzając kodeks karny rosyjski z 1866 znowelizowny częściowo w 1885,który obowiązywał do końca rządów rosyjskich.Rozróżniał on kary kryminalne(śmierć, ciężkieroboty, katorga, dożywotnie zesłanie połączone z utratą praw stanu) i kary poprawcze(zesłanie).W 1863 zniesiono kary cielesne, jednak seria ustaw szczególnych znowu zaostrzyla represje.Nowe prawo karne wydano w Prusach w 1851 i wkrótce dodano w nim jeszcze parę nowelizacji.W 1871 ogłoszono kodeks karny ogónoniemicki, w którym szczególne zaznaczyła się szkołasocjologiczna
[ Pobierz całość w formacie PDF ]