[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Ich wyłącznym kryterium oceny jest  zbyt i  zysk maksymalny.Bez wahaniaprzenoszą całe podlegle firmy w miejsca, gdzie można znalez
ć największe korzyści finansowe.Przenoszą je doBrazylii lub Rosji, nieważne dokąd, dopóki można tam znalez
ć wiele z
le zorganizowanej siły roboczej, tanich isprzyjających warunków do prowadzenia biznesu (zwolnienia z podatków, zakazane zrzeszanie się w związki,dyktatury, spójna struktura polityczno-gospodarcza, tanie surowce).Eksperci UNCTAD twierdzą, że w roku2000 tylko te społeczeństwa, które osiągną obrót rzędu 100 mld dolarów będą się liczyć, i że 100 spośródnajwiększych koncernów ponadnarodowych będzie kontrolować trzy czwarte światowej produkcji.Zgodnie z danymi ONZ, w 1970 roku, koncerny ponadnarodowe w Afryce zarobiły na czysto 996 mlndolarów i tylko 270 mln zainwestowano.W Azji zarobiły 2.400 mln, z czego tylko 200 mln zostałozainwestowane na miejscu.Plony Ameryki A
acińskiej wzrosły do 2.900 mln w 1968, lecz zainwestowano tam58jedynie 900 mln.W ten sposób wielkie ponadnarodowe konglomeracje nabierają siły często przekraczającej potęgę pewnychpaństw w podejmowaniu decyzji. Dla ochrony swoich własnych praw lub interesów ekonomicznych, niezawahają się, jeśli byłoby to konieczne, interweniować w wewnętrzne sprawy polityczne danego kraju.Licznebezpośrednie (militarne) interwencje, a także pośrednie dokonywane przez groz
by, sankcje gospodarczestosowane, dla przykładu przez USA w Ameryce A
acińskiej, są tego niezbitym dowodem.Bardzo przekonywujący jest przykład Chile.W czasie, gdy odbywała się konferencja UNCTAD, dziennikiSantiago szeroko rozpisywały się na temat rewelacji amerykańskiego dziennikarza Jacka Andersona.Zgodnie zjego doniesieniami koncern ITT konspirował przeciw rządowi Allende, gdyż majątek i profity tej firmy były54 CNUCED III , Infor MMTC, nr.26, juin 1974, p.10.55 CNUCED III , Infor MMTC, nr.26, juin 1974, p.7.56Asahi, 22 marca 1872.57 CNUCED III , Infor MMTC, nr.26, juin 1974, p.23.58 CNUCED III , Infor MMTC, nr.26, juin 1974, p.26.59zagrożone planem upaństwowienia jej chilijskiej filii.Potęga koncernów ponadnarodowych jest, zatem straszliwym zagrożeniem dla wszelkich ruchówwyzwoleńczych i robotniczych.Mówi się o Brazylii, że osiągnęła  cud ekonomiczny ekspansji.Jednak robotnicytego kraju czują, że popadają w coraz większą nędzę w obliczu systematycznego spadku siły nabywczejpieniądza.Z drugiej strony, robotnicy krajów rozwiniętych żyją w ciągłej niepewności, obserwując rosnącebezrobocie i stopniową emigrację miejscowych fabryk do krajów trzeciego świata.Chociaż robotnicy zarównorozwiniętych jak i rozwijających się krajów są równo pokrzywdzeni na różny sposób, to jednak dziękigospodarczym posunięciom ponad narodowców uważają się nawzajem za rywali lub wrogów.Chilijscy robotnicymieszkający w slamsach Santiago żalą się:  Europa dała nam najświetniejsze teorie socjalizmu.Europa wnieskończoność opowiada o wyzwoleniu klasy robotniczej.Ale zamożni robotnicy europejscy żyją wburżuazyjnym komforcie.Jednoczą się z innymi, kiedy przychodzi do obrony ich własnych interesów, i w60rzeczywistości tworzą nowy wymiar egoizmu, egoizmu kolektywnego.Mówią także:  Dlaczego robotnicyEuropy chcą być współodpowiedzialni? Stawiając żądania w warunkach systemu gospodarki imperialistycznej,bogacą się naszym kosztem!.Robotnicy bogatych krajów odpowiadają:  Czemu robotnicy Brazylii (lub trzeciegoświata) akceptują organizację przemysłu zaadaptowaną od nas? �Takie sytuacje zmuszają nas do następujących wniosków: nie może istnieć kilka różnych ruchówrobotniczych, jeden dla bogatych, inny dla biednych krajów, jeszcze inny dla krajów Wschodu.Może istniećtylko jeden ruch robotniczy dla wszystkich krajów bez względu na ideologię, rasę, czy religię.Tylko takamiędzynarodowa solidarność będzie prawdziwie służyła interesom klasy pracującej świata.Cieszy nas dostrzeganie znaków tej międzynarodowej solidarności.Jednym z przykładów może być tutaj  Statek-widmo.Gdy Salvador Allende znacjonalizował chilijski przemysłmiedziowy, ogłosił, że przede wszystkim ma on służyć rozwojowi ludności.Zaraz potem stanął twarzą w twarz zgroz
nym przeciwnikiem ponad-narodowej korporacji Kennecott.Grupa ta, z zarządem w USA, zaczęłabezlitośnie szczuć każdy statek, który odważyłby się przewozić chilijską miedz
! Jeden ze statków podjął ryzykoopuszczenia portu w Valparaiso z ładunkiem miedzi, nie miał jednak szczęścia, gdyż sędziowie bogatych krajówogłosili ugodę z potężnym koncernem Kennecott.Ladunek miał być skonfiskowany zaraz po przybyciu domiejsca przeznaczenia! Dokerzy francuskiego portu Le Havre, gdzie przypłynął statek, natychmiast odmówilirozładunku miedzi.Statek opuścił Le Havre udając się do Rotterdamu (Holandia).Tutaj odegrano dokładnie61ten sam scenariusz.Dokerzy, straszeni konfiskatą miedzi, odmawiają jej rozładunku.Tak jak w tym wypadku, solidarność pomiędzy robotnikami powoli się rozwija ponad granicamimiędzypaństwowymi, robotnicy uwalniają się od zła, które ich gnębi.Ale co powinniśmy czynić, aby w jeszcze większym stopniu uwolnić się od nieznośnej tyranii, dzięki którejkoncerny ponad-narodowe panują nad klasą robotniczą świata? Winniśmy wciąż wymyślać nowe formy walki,przede wszystkim w porozumieniu z naszymi towarzyszami z organizacji robotniczych.W międzyczasiechciałbym zwrócić uwagę na kilka ważnych punktów:1.Znaczenie uchwycenia realności koncernów ponad-narodowych.Kapitaliści wszystkich krajów są111bezustannie połączeni miedzy sobą listownie, telefaksowo, telefonicznie, telegraficznie, Internetem i osobiście wczasie wizyt.i w związku z tym znają się dobrze pomiędzy sobą.A co wiedzą robotnicy o życiu ichwspółtowarzyszy robotników za granicą? Wez
my dla przykładu robotników japońskich ze stoczni marynarkiIHI [ Pobierz całość w formacie PDF ]