[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.8def.10a), a następnietrzech obietnic wystosowanych za pomocą słowa ivdou, (ww.8bc.9.10b),które świadczą, że ów Kościół jest już w posiadaniu wieńca (w.11).Specyficzną formę posiadają konsekwencje czynów IV pisma.W jejpierwszej części odnoszącej się do przewinień, Chrystus określił aktualnąsytuację w świetle zagadnienia nawrócenia, które dotyczyło samej Jeza-bel oraz tych, którzy ulegli jej wpływom (2, 21 23a).O nawróceniu niemówi się tym razem w trybie rozkazującym, lecz oznajmującym.Wyróżniasię jego następujące aspekty: przeszły i terazniejszy (Jezabel), warunkowy(współuczestnicy grzechu Jezabel) oraz przyszły (dzieci Jezabel).W drugiej części charakterystyki została podana generalna zasada spra-wiedliwej odpłaty, odnosząca się tym razem do wszystkich Kościołów, in-formująca, iż czyny są jej jedynym kryterium (w.23c).Ostatni element poświęcono nienagannej grupie chrześcijan Tiatyry, którazostała najpierw umocniona zapewnieniem w formie zaprzeczonego stwier-dzenia, iż nie zostanie na nią nałożony nowy ciężar (w.24c), a następnie naka-zano jej wytrwałość aż do ponownego przyjścia Chrystusa: o] e;cete krath,sate(w.25).w fragment jest podobny do sytuacji zachodzącej w VI piśmie:kra,tei o] e;ceij (3, 11).B.Wnioski teologiczneZnaczącą rolę w parenezie omawianych fragmentów odgrywa czasownikmetanoe,w, który czterokrotnie pojawia się w trybie rozkazującym (I, III, V,VII) oraz trzykrotnie w trybie oznajmującym (IV)39.Wywyższony Pan wzy-wa członków Kościoła do powrotu z błędnie obranego kierunku drogi.Apbardzo dobrze zna niebezpieczeństwo ponownego schwytania chrześcijanprzez dawną przedchrześcijańską egzystencję z wszystkimi jej grzechami.Nie można zmieniać przekonania, że zbawienie zakłada przyjęcie zbawcze-go czynu Jezusa oraz odpowiedzialności za postępowanie wynikające z tego39W ten sposób autor zastosował przełamanie cyfry siedem w stosunku .Warto teżdodać, że wśród 34 występowań tego czasownika w NT, 12 znajduje się w Ap. rozdział ix384faktu40.Zw.Jan dobitnie pozwala poznać prawdę, iż każdy chrześcijanin,który został włączony w zbawczy zasięg Chrystusa, jest narażony na niebez-pieczeństwo jego utraty.Odnosi się to do wszystkich Kościołów i każdegowierzącego.a) Nakazy pokutnePerykopy 2, 5 i 3, 3 (I i V) pokazują, że Chrystus domaga się powrotu do pier-wotnego stanu, co odpowiada profetycznej implikacji czasownika metanoe,w.W obu przypadkach użyto czasownika mnhmo,neue (przypomnij sobie) odwo-łującego się do pamięci adresatów, aby wrócili do początkowych zasad, gdyżw opinii Chrystusa pozostały one niezmienne.W Efezie widoczny jest aspektparenetyczny związany z upadkiem moralnym.Zakłada go nakaz ponow-nego podjęcia pierwszych czynów (2, 5).W świetle widocznego kontekstuliturgicznego, owo upomnienie mogło nawiązywać do początków przyjęciawiary, czyli do sakramentu chrztu św.Naprawa zaistniałej sytuacji wyma-gała powrotu do konsekwencji moralnych tego sakramentu, które obejmująnastępujące wymiary szeroko pojętego świadectwa: (1) odnowę osobistej mi-łości, czyli adoracyjnego kontaktu z Jezusem; (2) potraktowanie z miłościąnieprzyjaciół Kościoła; (3) Kościół winien stać się na nowo przykładem dlapozostałych wspólnot w kwestii żywego głoszenia słowa Bożego światu po-gańskiemu.Również w V piśmie zachodzi odwołanie się do pamięci (3, 3a), przy-wołujące wydarzenie sakramentu chrztu św.Dotyczy go zwłaszcza fraza:jak wziąłeś i usłyszałeś (w.3a), akcentująca odpowiedzialność za przyjętydepozyt wiary, której należy strzec41.Chodziło o zachowanie czystości wiary(w.4) oraz odważne wyznawanie imienia Jezusa (w.5).W obu pismach umieszczono również analogiczny indykatyw zbawczy,czyli grozby informujące o ewentualnych skutkach zaniechania nawróce-nia (2, 5b; 3, 3b).Miały one zmotywować chrześcijan do podjęcia pokuty.40Współistnienie tych elementów widoczne jest też u św.Pawła
[ Pobierz całość w formacie PDF ]