[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Nie byłoby ważnej mszy, spowiedzi, czy ostatniej posługi.Wyeliminowałaby praktycznie apostolską ciągłość papieży, która to klęska, jak miałpowiedzieć Leon XIII, po Reformacji przydarzyła się Kościołowi AngliiUrban O (1088-1099) posunął się dalej niż Hildebrand.Nawet jeśli biskup nie zapłacił zawyświęcenie, mówił, święcenie nie będzie ważne, jeśli biskup który go konsekrował zapłaciłbył za swoje święcenia! Ta zaprzeczająca całej tradycji interpretacja sakramentów, przedarłasię do Dekretów Gracjana.Mimo ogromnego autorytetu papieży i prawa kanonicznego, dlajakiegoś niewyjaśnionego powodu -Duch Zwięty? - ta herezja nie zyskała uznania naZachodzie.Wschód od takich heretyckich opinii trzymał się z daleka.W roku 1557 Paweł IV w swojej bulli Cum ex Apostolatus officio określił z mocą swejwładzy , że wszystkie działania poprzednich papieży skłaniających się ku herezji i schizmiezostają uznane za nieważne.Miało to pozory logiki: heretycki papież nie był nie tylkopapieżem ale nawet Chrześcijaninem.Lecz gdyby zostało to wprowadzone w życie, rozbiłobycały system katolickich sakramentów, ze swej natury dziedziczny.Oznacza to, że jest onprzekazywany z pokolenia na pokolenie.Jeśli któraś generacja uszczupliłaby go -przykładowo przsz użycie nieodpowiednich formuł lub poprzez nieodpowiednie intencje -byłby stracony na zawsze.Choć brzmieć to może osobliwie, jest to ortodoksyjne katolickienauczanie, które musi zrodzić niepewność.Dla przykładu jeśli dziecko było ochrzczone wnieodpowiedni sposób przez księdza, który w otępieniu użył nieodpowiednich słów lub płynuinnego niż woda - i zostało księdzem, to wszystkie jego msze i spowiedzi są nieważne; albobiskupem - wszystkie jego świecenia są nieważne; albo papieżem - większość prac Kościołajest nieważnych.Na szczęście nawet Rzym, jako najbardziej intelektualnie rygorystyczny zKościołów, nie wyciąga z tego logicznych wniosków.Może to wyjaśnić dlaczego w sprawiesakramentów odwrócił się nawet od Grzegorza VII i Gracjana.Nie tylko w przypadku święceń Rzym zszedł ze ścieżki prawowierności.Papież Pelagiuszzgodnie z tradycją powiedział, że aby chrzest był ważny należy powołać się na Trójcę Zwiętą.Mikołaj I (858-867) twierdził, że wystarczy wezwać imię Chrystusa.Co gorsza, zdecydował,że nieważnym jest bierzmowanie udzielane przez księży.Za jednym zamachem praktyczniezlikwidował bierzmowanie w Kościele Greckokatolickim.Ten ostatni od niepamiętnychczasów zezwalał księżom bierzmować dzieci.Papież Mikołaj stwierdził, że ta praktyka jestnieważna, a biskupi Wschodni będą musieli bierzmować dzieci ponownie.Być może biskupisami powinni być ponownie bierzmowani! Decyzja Rzymu, aby anulować stulecia bierzmowania w ich Kościele, naturalnie wzbudziła wrogość u Grekokatolików i przyczyniłasię do całkowitego rozłamu między Wschodem i Zachodem.Nauczanie Rzymu na temat małżeństwa również nie było wolne od błędów.Stefan II (752) sprzeciwił się głównemu nurtowi tradycji stwierdzeniem, że małżeństwowolnego mężczyzny z niewolnicą, gdy obydwoje są Chrześcijanami, może zostać rozwiązane,aby pozwolić mężczyznie ponownie się ożenić.Urban III (1185-1187) z mozołem torozszyfrował.Powiedział, że małżeństwo może zostać rozwiązane jeśli jedno z małżonkówzostaje heretykiem.Za to Papież Hadrian VI ogłosił Papieża Celestyna heretykiem.NawetInnocenty III popełnił gafę w tej sprawie.Nalegał, że Chrześcijanie muszą co do jotystosować się do Piątej Księgi Mojżeszowej.Jego Zwiątobliwość przeoczył fakt, że PiątaKsięga zezwalała mężczyznie opuścić swą żonę.Papieże mylili się nawet co do Eucharystii.Poza wczesnymi papieżami, którzy -jak siędowiedzieliśmy - utrzymywali, że faktyczne przyjęcie jest konieczne do zbawienia, nawet dladzieci.Papież Mikołaj stwierdził, że ciało Chrystusa można poznać zmysłami - dotknąć ipogryzć.Kościół odrzucił ten pogląd.Mikołaj miał całkowicie mylne wyobrażenie realnejobecności wcale nie sakramentalnej -i zdawał się również utrzymywać, że Chrystus wciążcierpi po Zmartwychwstaniu.Jednakże papież z Awinionu, Jan XXII był tym, którego Hadrian VI w swej księdze na tematsakramentów wyróżnił jako heretyka niezwykłej wielkości.Herezja Papieża Jana XXIIPo śmierci Klemensa V w 1314 roku, konklawe przez dwa lata próbowało dojść doporozumienia co do wyboru następcy.W końcu, zdesperowani, wybrali Jacąues Duese'a zCahors.Było to 7 sierpnia w Lyonie.Nowy papież przyjął imię Jan XXII.Robił wrażenie nadającego się na to stanowisko.Niezbyt prawdopodobnym było, aby tensiedemdziesięciodwuletni, niewielki, delikatny, niezdrowo wyglądający syn szewca żyłdługo.Jan XXII miał okazać się papieżem szorstkim i wytrzymałym, ambitnym, pełnymskąpstwa, bardziej pochłoniętym sprawami materialnymi niż rajfur, o śmiechu którytrzeszczał nie mającą większej od siebie złośliwością.Ten kruchy, mały potwór miał trwaćprzez następnych osiemnaście burzliwych lat.Gdy nastał, skarbiec był pusty.Klemens V dokładnie wszystko rozdał swoim krewnym.Janprzystąpił do naprawiania spraw.Będąc genialnym finansistą opierał się na założeniach, że cowolno papieżowi dać, wolno mu i sprzedać.I sprzedawał wszystko, co obdarzeni Francuzimogli sobie wymyślić.Wybaczenie każdej zbrodni miało swoją cenę.Na przykład Katolicymogli dużo zapłacić za rozgrzeszenie z morderstwa, kazirodztwa czy cudzołóstwa.Im gorzejKatolicy się prowadzili, tym bogatszy był jego Zwiątobliwość.Gdy bez zezwolenia autorazostała ogłoszona lista grzechów i opłat sądzono, że jest to fałszerstwo dokonane przezwrogów Kościoła.I tak rzeczywiście było, lecz wrogami byli papież i Kuria.Z pomocąprzedziwnej alchemii zmieniali występki w złoto.Zezwalali grzesznikom, grzeszyć i łamaćswe śluby, lub przynajmniej dawali możliwość uniknięcia konsekwencji takich czynów.Jan XXII potrzebował pieniędzy.Odczuwał namiętność do wojen.Szczególnie wojenwłoskich.Ocenia się że 70 procent swych dochodów wydał na zbrojenia, które u Zwiętego Piotra wzbudziły gniew, a zazdrość u Juliusza II
[ Pobierz całość w formacie PDF ]