[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Komunizm buduje wszędzie wsie Patiomkinowskie, ale tylkow Rosji społeczeństwo bądz wierzy w ich.realizm, bądz uznaje ich dialektycznąkonieczność.W kraj ad i Europy wschodniej stanowią one temat dowcipów.Wygląd ulicy i dziewcząt, nocne lokale i teatry, moda, mieszkania i sposób rozmowy oto co zdaniem zachodnich korespondentów różni Rosję od Europy wschodniej.Jest to prawidłowa, choć powierzchowna obserwacja symptomów.Przypisuje się jerelatywnemu liberalizmowi, który stanowi konsekwencję tzw.narodowego komunizmui stopniowego uniezależniania się od rosyjskiej centrali ideologicznej.Tymczasem, wistocie swej są one specyficzną subkulturą, której post stalinowska odwilż nadałatylko znamiona jawności i powszechności.Ta subkultura z kolei jest w znacznejmierze produktem nowej góry społecznej, która stanowi zjawisko szczególne i jedną zgłównych cech komunizmu w krajach Europy wschodniej.Jak każda inna, wschodnioeuropejska góra społeczna ma Swoje maniery, sposóbubierania, sympatie artystyczne i rozrywkowe, które przenikają do resztyspołeczeństwa, stanowiąc pożądane i naśladowane wzory czy nakazy mody Posiadateż swój jet set ogólnie podziwiany i obmawiany Zachodni korespondent dostrzegaelegancję kobiet i osobliwie swobodny teatrzyk satyryczny (który wydaje mu sięniewygodny dla reżymu), ale nic kojarzy tych zjawisk z istnieniem określonej grupyspołecznej, która je produkuje jako swoją subkulturę, wyrażającą jej potrzeby ipostulaty.Tym bardziej więc geneza, funkcjonowanie, moralność i wpływy tej grupypozostają najczęściej tajemnicą dla zachodniego obserwatora.Błędem powszechnym na Zachodzie jest utożsamianie komunistycznej nowej góryspołecznej z komunistyczną klasą rządzącą.Nowa góra społeczna jest zaś zjawiskiem obyczajowym i moralnym.Jej poszczególniczłonkowie mogą być także członkami klasy rządzącej i odgrywać znaczną rolę wpolityce czy gospodarce, lecz jej ogólną cechą charakterystyczną jest brak władzy inatrętne podkreślanie swej politycznej niemocy.Władza oznacza odpowiedzialność, tazaś psuje obraz pięknego życia głównego celu nowej góry społecznej.Natomiaststara się ona nieustannie o wpływy polityczne, co nie przychodzi jej z łatwością.Totalistyczny aparat rządzenia nie podlega wpływom żadnych opinii, ani publicznych,ani zakulisowych.Klasa rządząca jest złożona z rewolucjonistów, całożyciowych członków partii,przeważnie niskiego pochodzenia.Są oni pożerani przez wadliwość stworzonego139 przez siebie systemu.%7łyją w nieustannych, zaciekłych walkach o władzę, w wiecznymstrachu przed dyscypliną partyjną, popełnieniem błędu, intrygami i denuncjacjamikarierowiczów, pragnących ich stanowisk.Bezsensowna organizacja państwa ipermanentny chaos gospodarczy sprawiają, że pracują po 16 godzin na dobę iumierają wcześnie na ataki serca.Są szarzy, mało inteligentni, żyją skromnie inieefektownie.Stosunki między nową górą społeczną a klasą rządzącą cechuje wzajemna pogarda inienawiść.Klasa rządząca gardzi asekuranctwem nowej góry społecznej, zazdrości jejswobody w korzystaniu z owoców powodzenia i uprzywilejowania, których sama niejest w stanie konsumować.Nowa góra społeczna nienawidzi żelaznej uprzęży, którąsobie dobrowolnie nałożyła na grzbiet, a w której klasa rządząca zmusza ją dokłamstw i upodleń.Zżera ją kompleks własnej niemocy: najbardziej nienawidzi swychpanów za to, że nie jest dla nich grozna i niebezpieczna.Rekompensuje to sobieszyderstwami z ich niepowodzeń politycznych i umysłowego ograniczenia, któreokreśla wzgardliwie terminem ćwierćinteligencji Obejmując władzę w Europie wschodniej komuniści narażeni byli na katastrofalnybrak kadr.Partie były nieliczne, izolowane, bez korzeni w społeczeństwachprzeważnie chłopskich i drobnomieszczańskich, konserwatywnych i religijnych.Gwarantem ich władzy była stacjonująca armia sowiecka, ich sojusznikiem karierowiczostwo, oportunizm i arrywizm Własnych ludzi starczyło tylko do obsadzenianajwyższych stanowisk w aparacie władzy i terroru Do kultury, nauki, dyplomacjitrzeba było wpuścić elementy obce.Komuniści przyrzekali sobie, że szybkowyprodukują zastępców z własnych środowisk społecznych.Po 22 latach okazało sięto niepotrzebne: obcy stali się swoimi.Zrobili kariery, stworzyli nową górę społeczną,związaną z komunizmem na śmierć i życie.Rezerwuarem tej rekrutacji była przeważnie inteligencją warstwa społecznazastępująca kwalifikacjami umysłowymi tradycyjny brak kapitałów w Europiewschodniej.Nie dawało to nigdy zadziwiających rezultatów ekonomicznych, alepozwalało inteligencji żyć zamożnie przed wojną, w sojuszu z klasami posiadającymi.Pieniądz ma w komunizmie identycznie tę samą funkcję i znaczenie jak wszędzieindziej, od czasu jak go wynalezli Fenicjanie.Stanowi cel dążeń i narzędzie osiągnięć.Wprawdzie w komunizmie jest on tani i niewiele zań można dostać, ale bez niego niemożna dostać nic, zalety więc płynące z jego posiadania są niedwuznaczne.Pieniądzbył zapewne główną przyczyną, dla której część inteligencji poparła czynnie nowyporządek.Jako ludzie żyjący z ruchliwości własnego umysłu nie mogli się jednakpowstrzymać od fabrykowania eufemistycznych uzasadnień, w które w końcu samiuwierzyli.Nazywali więc swój konformizm silą przyciągania zwycięskiej doktryny,bezlitosną logiką historii, goryczą wobec Zachodu, który zdradził.Ci, którzy przedwojną żywili sympatie faszystowskie znalezli doskonałe pole do popisu w czerwonymtotalizmie
[ Pobierz całość w formacie PDF ]